an account of the rest

rătĭo, onis (abl. rationi, Lucr. 6, 66), f. [reor, ratus], a reckoning, account, calculation, computation.

Lit.

Sing.: Les. Nequaquam argenti ratio conparet tamen. Sta. Ratio quidem hercle adparet: argentum oichetai, Plaut. Trin. 2, 4, 15 sq.:

rationem putare... bene ratio accepti atque expensi inter nos convenit,

id. Most. 1, 3, 141; 146; cf.: ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum et datorum, Cic. Lael. 16, 58:

itur, putatur ratio cum argentario... Ubi disputata est ratio cum argentario,

Plaut. Aul. 3, 5, 53 sq.:

dextera digitis rationem computat,

id. Mil. 2, 2, 49:

magna ratio C. Verruci,

Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188:

direptio ejus pecuniae, cujus ratio in aede Opis confecta est,

id. Phil. 5, 6, 16; cf.:

quibus in tabulis nominatim, ratio confecta erat, qui numerus domo exisset, etc.,... Quarum omnium rerum summa erat, etc.,

Caes. B. G. 1, 29: auri ratio constat: aurum in aerario est, the account agrees, i. e. is correct, Cic. Fl. 28, 69 (v. consto):

decumo post mense, ut rationem te dictare intellego,

to make the reckoning, Plaut. Am. 2, 2, 38 (al. ductare):

rationem ducere,

to make a computation, to compute, calculate, reckon, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; so, rationem habere, to take an account, make a computation:

omnium proeliorum,

Caes. B. C. 3, 53; cf.:

hujus omnis pecuniae conjunctim ratio habetur,

id. B. G. 6, 19; and:

piratarum,

Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

rationem inire,

to cast up, reckon, calculate, Caes. B. G. 7, 71, 4:

quattuor minae periere, ut ratio redditur,

Plaut. Men. 1, 3, 23; cf.:

tibi ego rationem reddam?

id. Aul. 1, 1, 6; id. Trin. 2, 4, 114:

rationem referre,

Cic. Verr. 2, 1, 39, § 98:

rationem repetere de pecuniis repetundis,

id. Clu. 37, 104: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem millia. Py. Tantum esse oportet:

recte rationem tenes,

Plaut. Mil. 1, 1, 47 et saep.:

drachumae, quas de ratione debuisti,

according to the account, id. Trin. 2, 4, 24:

grandem (pecuniam) quemadmodum in rationem inducerent, non videbant,

how they should bring it into their accounts, Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106.—

Plur.: rationes putare argentariam, frumentariam, pabuli causa quae parata sunt;

rationem vinariam, oleariam, quid venierit, etc.,

Cato, R. R. 2, 5:

rationes ad aerarium continuo detuli... quas rationes si cognoris, intelleges, etc.,

Cic. Pis. 25, 61:

ut rationes cum publicanis putarent,

id. Att. 4, 11, 1:

rationes a colono accepit,

id. Caecin. 32, 94:

quid opus est? inquam. Rationes conferatis. Assidunt, subducunt, ad nummum convenit,

id. Att. 5, 21, 12:

rationes referre... rationes deferre,

id. Fam. 5, 20, 2:

Romani pueri longis rationibus assem Discunt in partes centum diducere,

Hor. A. P. 325 et saep.:

A RATIONIBVS,

an accountant, Inscr. Orell. 1494; 2973; 2986; 4173 et saep. (cf. ab).—

Transf.

A list, roll, register (rare):

cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, quo quisque die datus in custodiam, quo mortuus, quo necatus sit,

Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:

rationes imperii, ab Augusto proponi solitas, sed a Tiberio intermissas, publicavit (sc. Caligula),

Suet. Calig. 16 ( = breviarium) totius imperii, id. Aug. 101 fin.:

rationarium imperii,

id. ib. 28.—

A sum, number (rare), Plaut. Trin. 2, 4, 11:

nunc lenonum et scortorum plus est fere Quam olim muscarum est. Ea nimia est ratio,

id. Truc. 1, 1, 49:

pro ratione pecuniae liberalius est Brutus tractatus quam Pompeius,

Cic. Att. 6, 3, 5; cf. II. B. 1. c. infra.—

A business matter, transaction, business; also, a matter, affair, in gen. (a favorite word of Cicero):

res rationesque eri Ballionis curo,

Plaut. Ps. 2, 2, 31:

res rationesque vestrorum omnium,

id. Am. prol. 4:

re ac ratione cum aliquo conjunctus,

Cic. Verr. 2, 2, 70, § 172:

de tota illa ratione atque re Gallicana inter se multa communicare,

id. Quint. 4, 15:

cum (Druides) in reliquis fere rebus, publicis privatisque rationibus, Graecis utantur litteris,

Caes. B. G. 6, 14 (metaphrast. pragmasi):

ratio nummaria,

Cic. Att. 10, 11, 2:

aeraria ratio,

id. Quint. 4, 15:

ratio domestica... bellica,

id. Off. 1, 22, 76:

quod ad popularem rationem attinet,

id. Fam. 1, 2, 4:

rationes familiares componere,

Tac. A. 6, 16 fin.:

fori judiciique rationem Messala suscepit,

Cic. Rosc. Am. 51, 149; cf.:

in explicandis rationibus rerum civilium,

id. Rep. 1, 8, 13:

rationes civitatis,

id. ib. 1, 6, 11:

quantos aestus habet ratio comitiorum... nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. Mur. 17, 35:

propter rationem Gallici belli,

id. Prov. Cons. 8, 19; so id. ib. 8, 14, 35:

ad omnem rationem humanitatis,

id. Mur. 31, 66: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu facillime perspicies, id. Fam. 1, 7, 6 fin.:

ad eam rationem existimabam satis aptam naturam meam,

id. Att. 9, 11, A, 1.—

Pregn.: meae (tuae, etc.) rationes, my ( thy, etc.) interest, my ( thy, etc.) advantage (cf. in Engl. to find one's account in any thing):

me ad ejus rationes adjungo, quem tu in meis rationibus tibi esse adjungendum putasti,

Cic. Fam. 1, 8, 2; cf.:

exemplum meis alienissimum rationibus,

id. Corn. Fragm. 1, 7 B. and K.:

consideres, quid tuae rationes postulent,

Sall. C. 44, 5: servitia repudiabat... alienum suis rationibus existimans videri causam civium cum servis fugitivis communicasse, inconsistent with his policy or interests, id. ib. 56, 5:

si meas rationes unquam vestrae saluti anteposuissem,

Cic. Red. ad Quir. 1, 1.

Trop., a reckoning, account, computation:

postquam hanc rationem cordi ventrique edidi,

presented this reckoning, Plaut. Aul. 2, 7, 12:

itidem hic ut Acheronti ratio accepti scribitur,

i.e. things are taken only, nothing is given back, id. Truc. 4, 2, 36:

nomen (comoediae) jam habetis, nunc rationes ceteras Accipite,

an account of the rest, id. Poen. prol. 55; cf.:

census quom sum, juratori recte rationem dedi,

id. Trin. 4, 2, 30; so,

rationem dare, for the more usual rationem reddere,

Varr. L. L. 6, § 86 Mull.; Cic. Verr. 2, 1, 36, § 92 Zumpt:

(argentarii) ratione utuntur,

make a reckoning, settle up, Plaut. Cas. prol. 27:

cum eam mecum rationem puto,

go into that calculation, think over the matter, id. ib. 3, 2, 25; cf.:

frustra egomet mecum has rationes puto,

Ter. Ad. 2, 1, 54:

(Medea et Atreus) inita subductaque ratione nefaria scelera meditantes,

Cic. N. D. 3, 29, 71:

quod posteaquam iste cognovit hanc rationem habere coepit,

to make the following calculation, reflection, id. Verr. 2, 5, 39, § 101; cf.: totius rei consilium his rationibus explicavit, ut si, etc.,... si, etc.,... sin, etc., drew the plan of the whole undertaking according to the following calculation, that if, etc., Caes. B. C. 3, 78;

and herewith cf.: rationem consilii mei accipite,

id. ib. 3, 86:

ut habere rationem possis, quo loco me convenias, etc.,

that you may calculate, Cic. Fam. 3, 6, 6:

semper ita vivamus, ut rationem reddendam nobis arbitremur,

id. Verr. 2, 2, 11, § 28; cf.:

nihil est, quod minus ferendum sit, quam rationem ab altero vitae reposcere eum, qui non possit suae reddere,

id. Div. in Caecil. 9, 28;

and with this cf.: si gravius quid acciderit, abs te rationem reposcent,

will call you to account, Caes. B. G. 5, 30: clarorum virorum atque magnorum non minus otii, quam negotii rationem exstare oportere, an account must be capable of being given, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:

tam otii quam negotii rationem reddere majores censuisse,

Col. 11 fin.: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur, that the account is not correct unless, etc., Tac. A. 1, 6 fin.:

mirum est quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

Plin. Ep. 1, 9, 1; 1, 5, 16 et saep.; cf. Just. praef. 5.—

Transf.

Relation, reference, respect to a thing:

(agricolae) habent rationem cum terra, quae nunquam recusat imperium,

have an account, have to do, have dealings with the earth, Cic. Sen. 15, 51; cf.:

ubi ratio cum Orco habetur,

Varr. R. R. 1, 4, 3;

for which: ubi sit cum Orco ratio ponenda,

Col. 1, 3, 2:

cum omnibus Musis rationem habere cogito,

Cic. Att. 2, 5, 2:

cum hac (muliere) aliquid adulescentem hominem habuisse rationis,

id. Cael. 20, 50; cf. id. Verr. 2, 2, 77, § 190. omnes, quibuscum ratio huic aut est aut fuit, assunt, defendunt, id. Quint. 23, 75; cf.

. quae ratio tibi cum eo intercesserat?

id. Rosc. Com. 14, 41:

pacis vero quae potest esse cum eo ratio, in quo est incredibilis crudelitas, fides nulla?

id. Phil. 4, 6, 14:

quod si habenda cum M. Antonii latrocinio pacis ratio fuit, etc.,

id. ib. 12, 7, 17:

fontes ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum sane recentes,

in respect to our annals, id. Brut. 13, 49.—

Pregn., a respect, regard, concern, consideration, care for a thing (usu. in the connection habere and ducere alicujus rei rationem): ad hanc rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam: utriusque omnino habenda ratio est in deligendo genere vitae, Cic. Off. 1, 33, 120:

quorum (civium Romanorum) nobis pro vestra sapientia, Quirites, habenda est ratio diligenter,

id. Imp. Pomp. 7, 17:

(deos) piorum et impiorum habere rationem,

id. Leg. 2, 7, 15:

cujus absentis rationem haberi proximis comitiis populus jussisset,

Caes. B. C. 1, 9; so,

absentis,

id. ib. 1, 32; 3, 82 fin.:

sauciorum et aegrorum habita ratione,

id. ib. 3, 75:

moneret, frumenti rationem esse habendam,

Hirt. B. G. 8, 34;

so (al. frumentandi), rationem habere,

Caes. B. G. 7, 75 Oud.; cf. id. ib. 7, 71:

alicujus vel dignitatis vel commodi rationem non habere,

Cic. de Or. 2, 4, 17: ut summae rei publicae rationem habeamus, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, c, 3:

alicujus salutis rationem habere,

i. e. to regard, care for, be concerned about, Caes. B. G. 7, 71; so id. B. C. 1, 20:

turpissimae fugae rationem habere,

id. ib. 2, 31:

ut in ceteris habenda ratio non sui solum sed etiam aliorum, sic, etc.,

Cic. Off. 1, 39, 139:

proinde habeat rationem posteritatis et periculi sui,

Caes. B. C. 1, 13:

habere nunc se rationem officii pro beneficiis Caesaris,

id. B. G. 5, 27:

non ullius rationem sui commodi ducit,

Cic. Rosc. Am. 44, 128:

cum hujusce periculi tum ceterorum quoque officiorum et amicitiarum ratio,

id. Clu. 42, 117:

omnis hac in re habenda ratio et diligentia est, ut, etc.,

id. Lael. 24, 89; cf.:

didici ex tuis litteris, te omnibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres,

id. Fam. 3, 5, 1:

habeo rationem, quid a populo Romano acceperim,

bring into consideration, consider, id. Verr. 2, 5, 14, § 36:

ut habere rationem possis, quo loco me salva lege Cornelia convenias, ego veni, etc.,

id. Fam. 3, 6, 6:

neque illud rationis habuisti, eam provinciam ad summam stultitiam nequitiamque venisse,

id. Verr. 2, 5, 15, § 38; cf.:

hoc rationis habebant, facere eos nullo modo posse, ut, etc.,

id. ib. 2, 2, 29, e70.—

Relation to a thing, i. e.

Subject., course, conduct, procedure, mode, manner, method, fashion, plan, etc. (cf. consilium):

nunc sic rationem incipissam, hanc instituam astutiam, ut, etc.,

Plaut. Mil. 2, 2, 82; cf. id. ib. 3, 1, 175 sqq.:

ubi cenas hodic, si hanc rationem instituis?

Plaut. Stich. 3, 1, 26; id. Truc. 1, 1, 3:

tua ratio est, ut secundum binos ludos mihi respondere incipias: mea, ut ante primos ludos comperendinem. Ita fiet, ut tua ista ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium,

Cic. Verr. 1, 11, 34; cf.:

ratio viaque defensionis,

id. Verr. 2, 5, 1, § 4:

itaque in praesentia Pompeii insequendi rationem omittit,

Caes. B. C. 1, 30:

mea autem ratio in dicendo haec esse solet, ut, etc.,

Cic. de Or. 2, 72, 292:

haec in philosophia ratio contra omnia disserendi,

id. N. D. 1, 5, 11:

dicendi,

id. Or. 32, 114; id. de Or. 3, 15, 56; cf.:

aliquot ante annis inita ratio est, ut, etc.,

id. Rep. 2, 36, 61:

ut, quo primum occurreretur, vix ratio iniri possit,

Caes. B. G. 7, 24:

quia reponendarum (tegularum) nemo artifex inire rationem potuerit,

Liv. 42, 3 fin. —In plur.:

hoc aditu laudis non mea me voluntas sed meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae prohibuerunt,

plan of life, Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

de rationibus rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum,

id. Rep. 1, 6, 11.—

Object., relation, condition, nature, kind, sort, fashion, way, etc. (cf. modus):

sed ratio ordoque agminis aliter se habebat ac Belgae ad Nervios detulerant,

Caes. B. G. 2, 19; cf.:

ut rei militaris ratio atque ordo postulabat,

id. ib. 2, 22; so,

rei militaris,

id. ib. 4, 23:

ratio atque usus belli,

the art and practice of war, id. ib. 4, 1; id. B. C. 1, 76 fin.; 2, 18; 3, 17 et saep. al.; cf.:

novae rationes bellandi,

id. ib. 3, 50:

ratio equestris proelii,

id. B. G. 5, 16:

quorum operum haec erat ratio, etc.,

id. B. C. 1, 25; cf.: rationem pontis hanc instituit;

tigna bina, etc.,

id. B. G. 4, 17:

serpit per omnium vitas amicitia, nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem sui,

Cic. Lael. 23, 87; cf.:

ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, ut, etc.,

id. ib. 27, 101; id. Ac. 2, 43, 132:

civitas (Platonis) non quae possit esse, sed in qua ratio rerum civilium perspici posset,

id. Rep. 2, 30, 52 init.; cf.:

reliqui disseruerunt de generibus et de rationibus civitatum,

id. ib. 2, 11, 22;

1, 8, 13: quam creberrimis litteris faciam ut tibi nota sit omnis ratio dierum atque itinerum meorum,

id. Fam. 3, 5, 4: quoniam eadem est ratio juris in utroque, id. Rep. 3, 12, 21; cf.:

haec eadem ratio est in summa totius Galliae,

Caes. B. G. 6, 11 fin.:

ab nostris eadem ratione, qua pridie, resistitur,

id. ib. 5, 40; id. B. C. 3, 100; cf. id. ib. 3, 101:

docet, longe alia ratione esse bellum gerendum atque antea sit gestum,

id. B. G. 7, 14:

hoc si Romae fieri posset, certe aliqua ratione expugnasset iste,

Cic. Verr. 2, 2, 52, ee130:

quid refert, qua me ratione cogatis?

id. Lael. 8, 26:

quod fuit illis conandum atque omni ratione efficiendum,

Caes. B. C. 1, 65 fin.; 1, 67 fin.:

simili ratione Pompeius in suis castris consedit,

id. ib. 3, 76:

auxilium ferri nulla ratione poterat,

id. ib. 1, 70:

nec quibus rationibus superare possent, sed quem ad modum uti victoria deberent, cogitabant,

id. ib. 3, 83 fin.; 3, 58; 3, 18 fin. et saep.—

With gen. of a subst. in circumlocution for the subst. itself (v. Zumpt, Gram. §

678): vereor ne oratio mea aliena ab judiciorum ratione esse videatur,

Cic. Verr. 2, 4, 49, ee109:

multa autem propter rationem brevitatis praetermittenda,

id. ib. 2, 1, 40, ee

103: quantas perturbationes et quantos aestus habet ratio comitiorum?

id. Mur. 17, 35:

nihil fallacius ratione tota comitiorum,

id. ib. 17, 36:

praedicere tempestatum rationem et praedonum,

id. ib. 2, 4:

tota ratio talium largitionum genere vitiosa est,

id. Off. 2, 17, 60.—

Pregn., that faculty of the mind which forms the basis of computation and calculation, and hence of mental action in general, i. e. judgment, understanding, reason: duplex est vis animorum atque natura: una pars in appetitu posita est, quae est hormê Graece, quae hominem huc et illuc rapit;

altera in ratione, quae docet et explanat, quid faciendum, quid fugiendum sit. Ita fit, ut ratio praesit, appetitus obtemperet,

Cic. Off. 1, 28, 101:

homo, quod rationis est particeps, per quam consequentia cernit, causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines comparat rebusque praesentibus adjungit atque annectit futuras, facile totius vitae cursum videt ad eamque degendam praeparat res necessarias. Eademque natura vi rationis hominem concilia homini et ad orationis et ad vitae societatem, etc.,

id. ib. 1, 4, 11 sq.:

haud scio, an melius fuerit, humano generi motum istum celerem cogitationis, acumen, sollertiam, quam rationem vocamus, non dari omnino quam tam munifice et tam large dari, etc.,

id. N. D. 2, 27, 69:

lex est ratio summa, insita in natura, quae jubet ea, quae facienda sunt, prohibetque contraria. Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata et confecta, lex est,

id. Leg. 1, 6, 18:

ut, quos ratio non posset, eos ad officium religio duceret,

id. N. D. 1, 42, 118:

mens et ratio et consilium in senibus est,

id. Sen. 19, 67; cf. Liv. 28, 28:

si pudor quaeritur, si probitas, si fides, Mancinus haec attulit, si ratio, consilium, prudentia, Pompeius antistat,

Cic. Rep. 3, 18, 28; cf. id. Quint. 16, 53; and:

si ratio et prudentia curas aufert,

Hor. Ep. 1, 11, 25:

quibus in rebus temeritas et casus, non ratio nec consilium valet,

Cic. Div. 2, 41, 85; cf.:

illa de urbis situ revoces ad rationem quae a Romulo casu aut necessitate facta sunt,

id. Rep. 2, 11, 22; and:

moneo ut agentem te ratio ducat, non fortuna,

Liv. 22, 39 fin.: mulier abundat audacia;

consilio et ratione deficitur,

Cic. Clu. 65, 184:

Ariovistum magis ratione et consilio quam virtute vicisse. Cui rationi contra homines barbaros locus fuisset, etc.,

Caes. B. G. 1, 40: arma amens capio;

nec sat rationis in armis,

Verg. A. 2, 314:

rationis egens,

id. ib. 8, 299 et saep.:

iracundia dissidens a ratione,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

majora quam hominum ratio consequi possit,

id. ib. 1, 10, 15:

quantum ratione provideri poterat,

Caes. B. G. 7, 16 fin.:

quantumque in ratione esset, exploratum habuit,

Hirt. B. G. 8, 6 init.:

nec majore ratione bellum administrari posse,

Caes. B. C. 7, 21:

minari divisoribus ratio non erat,

it was not reasonable, was contrary to reason, Cic. Verr. 1, 9, 24; so, nulla ratio est, with an objectclause, id. Caecin. 5, 15; so,

too, minime rationis est,

Col. 3, 5, 3; cf. with dat.:

Vitellianus exercitus, cui acquiescere Cremonae ratio fuit,

which, as reason dictated, ought to have rested at Cremona, Tac. H. 3, 22:

quod domi te inclusisti, ratione fecisti,

reasonably, sensibly, judiciously, Cic. Att. 12, [p. 1527] 14, 3.—

The reasonable cause of a thing, a ground, motive, reason:

ratio est causa, quae demonstrat, verum esse id, quod intendimus, brevi subjectione. Rationis confirmatio est ea, quae pluribus argumentis corroborat breviter expositam rationem,

Auct. Her. 2, 18, 28:

quid tandem habuit argumenti aut rationis res, quamobrem, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115; cf.:

nostra confirmare argumentis ac rationibus: deinde contraria refutare,

id. de Or. 2, 19, 80:

noverit orator argumentorum et rationum locos,

id. Or. 14, 44 (v. also argumentum):

si mei consilii causam rationemque cognoverit,

id. Div. in Caecil. 1, 1; cf.:

ad eam sententiam cum reliquis causis haec quoque ratio eos deduxit, quod, etc.,

Caes. B. G. 2, 10 fin.:

quam habet rationem, non quaero aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae?... facti, si non bonam, at aliquam rationem afferre,

Cic. Verr. 2, 3, 85, e196; cf.:

deinde nihil rationis affert, quamobrem, etc.,

id. Caecin. 33, 96:

non deest hoc loco copia rationum, quibus docere velitis, humanas esse formas deorum: primum quod, etc.... deinde quod, etc.... tertiam rationem affertis, quod, etc.,

id. N. D. 1, 27, 76:

et quidem, cur sic opinetur, rationem subicit,

id. Div. 2, 50, 104:

idcirco minus existimo te nihil nisi summa ratione fecisse,

id. Att. 8, 11, D, §

5: nunc non modo agendi rationem nullam habeo, sed ne cogitandi quidem,

id. Fam. 4, 13, 3:

rationes in ea disputatione a te collectae vetabant me rei publicae penitus diffidere,

id. Fam. 5, 13, 3; cf. id. Ac. 2, 36, 116:

rationibus conquisitis de voluptate et dolore disputandum putant,

id. Fin. 1, 9, 31; cf.:

quod cum disputando rationibusque docuisset,

id. Rep. 1, 16, 25:

his rationibus tam certis tamque illustribus opponuntur ab his, qui contra disputant primum labores, etc.,

id. ib. 1, 3, 4 et saep.:

num parva causa aut prava ratio est?

reason, excuse, Ter. Eun. 3, 5, 27.—

In rhet., a showing cause, argument, reasoning in support of a proposition:

ratio est, quae continet causam, quae si sublata sit, nihil in causa controversiae relinquatur, hoc modo: Orestes si accusetur matricidii, nisi hoc dicat, Jure feci, illa enim patrem meum occiderat, non habet defensionem,

Cic. Inv. 1, 13, 18:

ad propositum subjecta ratio, et item in distributis supposita ratio,

id. de Or. 3, 54, 207; cf. Quint. 3, 11, 4; 5, 14, 1; 16; 7, 8, 3.—

Reasonableness, reason, propriety, law, rule, order, conformity, etc.:

in omnibus, quae ratione docentur et via, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

in a reasonable, regular manner, Cic. Or. 33, 116; cf.:

ut ratione et via procedat oratio,

id. Fin. 1, 9, 29:

modo et ratione aliquid facere (along with recte atque ordine facere),

id. Quint. 7, 28; cf.:

quae res Nec modum habet neque consilium, ratione modoque Tractari non vult,

Hor. S. 2, 3, 266:

nihil est, quod ratione et numero moveri possit sine consilio,

Cic. N. D. 2, 16, 43:

intervallis imparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis,

divided proportionally by rule, id. Rep. 6, 18, 18; cf.:

ex summis et infimis et mediis interjectis ordinibus ut sonis moderata ratione civitas concinit,

in symmetrical proportion, id. ib. 2, 42, 69:

in quo defuit fortasse ratio, sed tamen vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

order, system, id. ib. 2, 33, 57;

5, 5, 7: declinatio si cum ratione fiet,

reasonably, id. Tusc. 4, 6, 13:

ratio et distributio,

a reasonable division, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1.—

A theory, doctrine, or system based upon reason; science, and (less freq.), subject., knowledge:

erat enim tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,

Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:

nova et a nobis inventa ratio,

id. ib. 1, 8, 13;

2, 39, 66: si animum contulisti in istam rationem et quasi artem,

id. ib. 1, 23, 37; cf.:

omnes tacito quodam sensu sine ulla arte aut ratione, quae sint in artibus ac rationibus recta ac prava dijudicant,

id. de Or. 3, 50, 195; id. Brut. 74, 258:

continet enim totam hanc quaestionem ea ratio, quae est de natura deorum,

id. Div. 1, 51, 117:

Epicuri ratio, quae plerisque notissima est,

doctrine, system, philosophy, id. Fin. 1, 5, 13; cf.:

Stoicorum ratio disciplinaque,

id. Off. 3, 4, 20:

Cynicorum ratio,

id. ib. 1, 41, 148; so id. Fin. 3, 20, 68: ratio vivendi... ratio civilis et disciplina populorum, the art of living... statesmanship, id. Rep. 3, 3, 4; cf.:

etiamsi cui videbitur illa in optimis studiis et artibus quieta vitae ratio beatior, haec civilis laudabilior est certe et illustrior,

id. ib. 3, 3, 4:

improba navigii ratio tum caeca jacebat,

Lucr. 5, 1004: saltationis ac musicae rationis studiosi, Col. prooem. e3 al.—Subject., knowledge:

si qua (est in me) exercitatio dicendi aut si hujus rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta,

Cic. Arch. 1, 1.—

A view or opinion resting upon reasonable grounds:

mea sic est ratio,

Ter. Ad. 1, 1, 43; cf.:

inventus est nemo, cujus non haec et sententia esset et oratio, non esse metuendum, etc.... Haec cum omnes sentirent et cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,

Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68 sq.; and with this cf. id. Att. 1, 11, 1:

cujus ratio etsi non valuit,

Nep. Milt. 3, 6 (just before: hujus cum sententiam plurimi essent secuti).—

In philos. lang., a production of proof, argumentation, reasoning: (Epicurus) tollit definitiones; nihil de dividendo ac partiendo docet;

non, quo modo efficiatur concludaturque ratio, tradit,

Cic. Fin. 1, 7, 22; cf. id. Div. 2, 10, 25; id. de Or. 2, 38, 158:

ratio ipsa coget, et ex aeternitate quaedam esse vera et ea non esse nexa causis aeternis, etc.,

id. Fat. 16, 38; cf.:

ergo, ubi tyrannus est, ibi non vitiosam ut heri dicebam, sed, ut nunc ratio cogit, dicendum est, plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43.

rĕ-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. reposivi, Plaut. As. 3, 1, 16; part. sync. repostus, a, um, on account of the metre, Lucr. 1, 35; 3, 346; Verg. G. 3, 527; id. A. 1, 26; 6, 59; 655; 11, 149; Hor. Epod. 9, 1; Sil. 7, 507 al.), v. a., to lay, place, put, or set back, i. e.,

With the idea of the re predominant.

To lay, place, put, or set a thing back in its former place; to replace, restore, etc. (class.; syn. remitto).

Lit.:

cum suo quemque loco lapidem reponeret,

Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:

quicque suo loco,

Col. 12, 3, 4:

humum,

the earth dug from a pit, Verg. G. 2, 231:

pecuniam in thesauris,

Liv. 29, 18, 15 Weissenb.; 31, 13; cf.:

ornamenta templorum in pristinis sedibus,

Val. Max. 5, 1, 6:

infans repositus in cunas,

Suet. Aug. 94:

ossa in suas sedes,

Cels. 8, 10, 1:

femur ne difficulter reponatur vel repositum excidat,

set again, id. 8, 20; 8, 10, 7: se in cubitum, to lean on the elbow again (at table), Hor. S. 2, 4, 39:

insigne regium, quod ille de suo capite abjecerat, reposuit,

Cic. Sest. 27, 58:

columnas,

id. Verr. 2, 1, 56, § 147:

tantundem inaurati aeris,

Suet. Caes. 54:

togam,

to gather up again, Quint. 6, 3, 54; 11, 3, 149:

capillum,

id. 11, 3, 8, prooem. §

22: excussus curru ac rursus repositus,

Suet. Ner. 24:

nos in sceptra,

to reinstate, Verg. A. 1, 253; cf.:

reges per bella pulsos,

Sil. 10, 487:

aliquem solio,

Val. Fl. 6, 742:

veniet qui nos in lucem reponat dies,

Sen. Ep. 36, 10:

ut mihi des nummos sexcentos quos continuo tibi reponam hoc triduo aut quadriduo,

Plaut. Pers. 1, 1, 38; Sen. Ben. 4, 32 fin.:

quosdam nihil reposuisse,

Plin. Ep. 8, 2, 6:

donata,

Hor. Ep. 1, 7, 39:

flammis ambesa reponunt Robora navigiis,

to replace, restore, Verg. A. 5, 752:

aris ignem,

id. ib. 3, 231:

molem,

Sil. 1, 558:

ruptos vetustate pontes,

Tac. A. 1, 63:

fora templaque,

id. H. 3, 34:

amissa urbi,

id. A. 16, 13:

statuas a plebe disjectas,

Suet. Caes. 65:

cenam,

Mart. 2, 37, 10;

so esp. freq. in Vergil, of the serving up of a second course, as of a renewed banquet: sublata pocula,

Verg. A. 8, 175:

plena pocula,

id. G. 4, 378:

vina mensis (soon after, instaurare epulas),

id. A. 7, 134:

epulas,

id. G. 3, 527:

festas mensas,

Stat. Th. 2, 88:

cibi frigidi et repositi,

Quint. 2, 4, 29.—

Trop., to put or bring back; to replace, restore, renew:

ut, si quid titubaverint (testes), opportuna rursus interrogatione velut in gradum reponantur,

Quint. 5, 7, 11; cf.:

excidentes unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,

id. 11, 2, 19:

nec vera virtus, cum semel excidit, Curat reponi deterioribus,

Hor. C. 3, 5, 30.—

To represent or describe again, to repeat:

fabula quae posci vult et spectata reponi,

Hor. A. P. 190:

Achillem (after Homer),

id. ib. 120; cf.:

dicta paterna,

Pers. 6, 66.—

To repay, requite, return:

cogitemus, alios non facere injuriam, sed reponere,

Sen. Ira, 2, 28; cf. Cic. Fam. 1, 9, 19:

semper ego auditor tantum? nunquamne reponam?

repay, Juv. 1, 1.—

To put back, put to rest, quiet:

pontum et turbata litora,

Val. Fl. 1, 682; cf.:

post otiosam et repositam vitam,

Amm. 29, 1, 44.—

To bend backwards, lay back: (grues) mollia crura reponunt, bend back (in walking), Enn. ap. Serv. ad Verg. G. 3, 76 (Ann. v. 545 Vahl.);

imitated by Virgil: pullus mollia crura reponit,

Verg. G. 3, 76:

cervicem reponunt et bracchium in latus jactant,

Quint. 4, 2, 39:

tereti cervice repostā,

Lucr. 1, 35:

interim quartus (digitus) oblique reponitur,

Quint. 11, 3, 99:

hic potissimum et vocem flectunt et cervicem reponunt,

id. 4, 2, 39:

membra (mortui) toro,

Verg. A. 6, 220:

membra stratis,

id. ib. 4, 392.—

To lay aside or away for preservation; to lay up, store up, keep, preserve, reserve (class.; cf.: regero, reservo).

Lit.: nec tempestive demetendi [p. 1571] percipiendique fructūs neque condendi ac reponendi ulla pecudum scientia est, Cic. N. D. 2, 62, 156:

cibum,

Quint. 2, 4, 29:

formicae farris acervum tecto reponunt,

Verg. A. 4, 403:

Caecubum ad festas dapes,

Hor. Epod. 9, 1:

mella in vetustatem,

Col. 12, 11, 1; 12, 44, 7:

alimenta in hiemem,

Quint. 2, 16, 16:

(caseum) hiemi,

Verg. G. 3, 403:

omnia quae multo ante memor provisa repones,

id. ib. 1, 167:

thesaurum,

Quint. 2, 7, 4:

scripta in aliquod tempus,

id. 10, 4, 2.— Poet.:

eadem (gratia) sequitur tellure repostos, i. e. conditos,

buried, Verg. A. 6, 655; cf.:

an poteris siccis mea fata reponere ocellis? (= me mortuum),

Prop. 1, 17, 11:

tu pias laetis animas reponis Sedibus,

Hor. C. 1, 10, 17:

repono infelix lacrimas, et tristia carmina servo,

Stat. S. 5, 5, 47.—

Trop.:

opus est studio praecedente et acquisitā facultate et quasi repositā,

Quint. 8, prooem. §

29: aliquid scriptis,

id. 11, 2, 9:

manet altā mente repostum Judicium Paridis,

Verg. A. 1, 26:

reponere odium,

Tac. Agr. 39 fin.:

sensibus haec imis... reponas,

Verg. E. 3, 54.—

To put in the place of, to substitute one thing for another (class.).

Lit.:

non puto te meas epistulas delere, ut reponas tuas,

Cic. Fam. 7, 18, 2:

Aristophanem pro Eupoli,

id. Att. 12, 6, 2; Quint. 11, 2, 49:

eorumque in vicem idonea reponenda,

Col. 4, 26, 2:

dira ne sedes vacet, monstrum repone majus,

Sen. Phoen. 122.—

Trop.:

at vero praeclarum diem illis reposuisti, Verria ut agerent,

Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52.—

To lay aside, to lay down, lay by, put away.

Lit.:

remum,

Plaut. As. 3, 1, 16:

arma omnia,

Caes. B. C. 2, 14:

caestus artemque,

Verg. A. 5, 484:

feretro reposto,

id. ib. 11, 149:

onus,

Cat. 31, 8:

telasque calathosque infectaque pensa,

Ov. M. 4, 10; Sil. 7, 507:

rursus sumptas figuras,

Ov. M. 12, 557:

bracchia,

to let down, Val. Fl. 4, 279.— Poet.:

jam falcem arbusta reponunt,

i. e. permit to be laid aside, Verg. G. 2, 416.—

Trop.:

brevem fugam,

to end the flight, Stat. Th. 6, 592:

iram,

Manil. 2, 649.—

With the idea of the verb predominant, to lay, place, put, set a thing anywhere (freq. and class.; syn. colloco).

Lit.:

grues in tergo praevolantium colla et capita reponunt,

Cic. N. D. 2, 49, 125:

colla in plumis,

Ov. M. 10, 269:

litteras in gremio,

Liv. 26, 15:

hunc celso in ostro,

Val. Fl. 3, 339:

ligna super foco Large reponens,

Hor. C. 1, 9, 6:

(nidum) ante fores sacras reponit,

Ov. M. 15, 407.— With in and acc.:

uvas in vasa nova,

Col. 12, 16:

data sunt legatis, quae in aerarium reposuerant,

Val. Max. 4, 3, 9:

anulos in locellum,

id. 7, 8, 9; cf.:

mergum altius in terram,

Plin. 17, 23, 35, § 205.—

Trop., to place, put, set; to place, count, reckon among:

in vestrā mansuetudine atque humanitate causam totam repono,

Cic. Sull. 33, 92:

vos meam defensionem in aliquo artis loco reponetis,

id. de Or. 2, 48, 198:

suos hortatur, ut spem omnem in virtute reponant,

Caes. B. C. 2, 41:

in se omnem spem,

Cic. Tusc. 5, 12, 36:

nihil spei in caritate civium,

Liv. 1, 49; 2, 39:

salutem ac libertatem in illorum armis dextrisque,

id. 27, 45:

verum honorem non in splendore titulorum, sed in judiciis hominum,

Plin. Pan. 84, 8; id. Ep. 1, 3, 3:

plus in duce quam in exercitu,

Tac. G. 30; Liv. 24, 37:

plus in deo quam in viribus reponentes,

Just. 24, 8, 2:

fiduciam in re reponere,

Plin. Ep. 3, 9, 16; 1, 8, 14:

ea facta, quae in obscuritate et silentio reponuntur,

id. ib. 1, 8, 6:

quos equidem in deorum immortalium coetu ac numero repono,

place, count, reckon among, Cic. Sest. 68, 143; so,

sidera in deorum numero,

id. N. D. 2, 21, 54; cf. id. ib. 3, 19, 47 Mos. N. cr.:

Catulum in clarissimorum hominum numero,

id. Verr. 2, 3, 90, § 210: aliquem in suis, Antonius ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1.— With in and acc.:

homines morte deletos in deos,

Cic. N. D. 1, 15, 38:

in deorum numerum reponemus,

id. ib. 3, 19, 47:

Isocratem hunc in numerum non repono,

id. Opt. Gen. 6, 17:

aliquid in fabularum numerum,

id. Inv. 1, 26, 39; and:

hanc partem in numerum,

id. ib. 1, 51, 97:

in ejus sinum rem publicam,

Suet. Aug. 94.—Hence, rĕpŏsĭ-tus ( rĕpostus), a, um, P. a.

Remote, distant (syn. remotus;

very rare): penitusque repostas Massylum gentes,

Verg. A. 6, 59:

terrae,

id. ib. 3, 364:

populi,

Sil. 3, 325:

convalles,

App. M. 4, p. 145, 6.—

Laid aside, stored up:

spes,

Vulg. Col. 1, 5:

corona justitiae,

id. 2, Tim. 4, 8.

ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:

OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,

Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].

Lit.

With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:

ob Troiam duxit,

id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—

With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):

follem sibi obstringit ob gulam,

Plaut. Aul. 2, 4, 23:

lanam ob oculum habere,

id. Mil. 5, 37:

ob oculos mihi caliginem obstitisse,

before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:

mors ob oculos saepe versata est,

Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:

ignis qui est ob os offusus,

id. Univ. 14.—

Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.

In gen. (freq. and class.):

etiam ob stultitiam tuam te tueris?

do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:

pretium ob stultitiam fero,

Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:

ob eam rem iratus,

on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:

neu quid ob eam rem succenseat,

id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:

ob rem nullam,

id. Hec. 5, 3, 2:

hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,

Cic. Fat. 10, 23:

ob eam causam, quod, etc.,

id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:

non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,

id. Rep. 1, 21, 34:

ob hanc causam, quod,

id. ib. 2, 1, 3:

nec ob aliam causam ullam, etc.,

id. Lael. 20, 74:

ob meas injurias,

Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:

quodnam ob facinus?

id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:

ob malefacta haec,

id. Ad. 2, 1, 46:

ob illam injuriam,

Cic. Rep. 2, 25, 46:

ob aliquod emolumentum suum,

id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):

ob rem judicandam pecuniam adcipere,

Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:

nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,

on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:

ob eam (amicitiam) summā fide servatam,

id. Lael. 7, 25:

is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,

id. Rep. 2, 2, 4:

unius ob iram Prodimur,

Verg. A. 1, 251; cf.:

saevae memorem Junonis ob iram,

id. ib. 1, 4; cf.

also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,

Hor. S. 1, 4, 26:

barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,

Liv. 21, 2, 6:

non noxā neque ob metum,

Tac. H. 2, 49:

Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,

for the republic, id. A. 2, 83:

cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,

id. ib. 6, 5.—

In partic.

In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):

ob asinos ferre argentum,

Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:

quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?

id. Rud. 3, 6, 23:

ager oppositus est pignori Ob decem minas,

Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:

pecuniam ob absolvendum accipere,

Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:

pecuniam ob delicta dare,

Tac. A. 14, 14.—

Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:

verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,

Sall. J. 31, 5.—

Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—

Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:

quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,

Cic. Lael. 11, 36:

quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,

id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—

Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).

Ob id:

ignaris hostibus et ob id quietis,

Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:

ob id ipsum,

Curt. 4, 16, 23.—

Ob hoc:

ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,

Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:

ob hoc miserior,

Sen. Ep. 98, 5. —

Ob haec:

ob haec cum legatos mitti placuisset,

Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—

Ob ea:

ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,

Sall. J. 39, 2.—

Ob quae:

ob quae posterum diem reus petivit,

Tac. A. 2, 30 fin.; Suet. Ner. 13.—

In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare.

ŏb (old form obs, v. III.), prep. with acc. (in late Lat. also with the abl.:

OB PERPETVO EIVS ERGA SE AMORE,

Inscr. Orell. 106) [Osc. op; kindr. with Sanscr. api; Gr. epi].

Lit.

With verbs of motion, towards, to (only ante-class.): IS TERTHS DIEBVS OB PORTVM OBVAGVLATVM ITO, let him go before his house to summon him, Fragm. XII. Tab. ap. Paul. ex Fest. s. v. portum, p. 233 Müll.: ob Romam legiones ducere, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 179 Müll. (Ann. v. 295 Vahl.); cf.:

ob Troiam duxit,

id. ib. p. 178 Müll. (Incert. libr. v. 5 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39; and ap. Cic. Fam. 9, 26, 2 (Trag. Rel. p. 211 Rib.).—

With verbs of rest, about, before, in front of, over (in Cic.):

follem sibi obstringit ob gulam,

Plaut. Aul. 2, 4, 23:

lanam ob oculum habere,

id. Mil. 5, 37:

ob oculos mihi caliginem obstitisse,

before my eyes, id. ib. 2, 4, 51:

mors ob oculos saepe versata est,

Cic. Rab. Post. 14, 39; id. Sest. 21, 47:

ignis qui est ob os offusus,

id. Univ. 14.—

Transf., to indicate the object or cause, on account of, for, because of, by reason of, etc.

In gen. (freq. and class.):

etiam ob stultitiam tuam te tueris?

do you still defend yourself with regard to your folly? Plaut. Trin. 3, 2, 82:

pretium ob stultitiam fero,

Ter. And. 3, 5, 4; id. Phorm. 2, 3, 23:

ob eam rem iratus,

on that account, Plaut. Bacch. 4, 4, 33:

neu quid ob eam rem succenseat,

id. ib. 4, 4, 39; Ter. Ad. 5, 6, 7: Mi. Ob eam rem? De. Ob eam, id. ib. 5. 9, 20:

ob rem nullam,

id. Hec. 5, 3, 2:

hanc Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus est, ne, etc.,

Cic. Fat. 10, 23:

ob eam causam, quod, etc.,

id. Rep. 1, 7, 12: quam ob causam venerant, id. de Or. 1, 7, 26:

non solum ob eam causam fieri volui, quod, etc.,

id. Rep. 1, 21, 34:

ob hanc causam, quod,

id. ib. 2, 1, 3:

nec ob aliam causam ullam, etc.,

id. Lael. 20, 74:

ob meas injurias,

Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.:

quodnam ob facinus?

id. ib. 5, 2, 3: ob peccatum hoc. id. ib. v. 37:

ob malefacta haec,

id. Ad. 2, 1, 46:

ob illam injuriam,

Cic. Rep. 2, 25, 46:

ob aliquod emolumentum suum,

id. Font. 8, 17: (eum) ac Troiam misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.):

ob rem judicandam pecuniam adcipere,

Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; id. Att. 1, 17, 8; id. Mur. 1, 1; id. Verr. 2, 2, 48, § 119; Sall. J. 89, 2; Quint. 5, 10, 87:

nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,

on account of, for that knowledge, Cic. Rep. 1, 19, 32:

ob eam (amicitiam) summā fide servatam,

id. Lael. 7, 25:

is igitur dicitur ab Amulio ob labefactandi regni timorem, ad Tiberim exponi jussus esse,

id. Rep. 2, 2, 4:

unius ob iram Prodimur,

Verg. A. 1, 251; cf.:

saevae memorem Junonis ob iram,

id. ib. 1, 4; cf.

also: aut ob avaritiam aut miserā ambitione laborat,

Hor. S. 1, 4, 26:

barbarus eum quidam palam ob iram interfecti ab eo domini obtruncat,

Liv. 21, 2, 6:

non noxā neque ob metum,

Tac. H. 2, 49:

Germanicum mortem ob rem publicam obiisse,

for the republic, id. A. 2, 83:

cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat,

id. ib. 6, 5.—

In partic.

In consideration of, in return for, instead of (mostly ante-class.):

ob asinos ferre argentum,

Plaut. As. 2, 2, 80; id. Ep. 5, 2, 38:

quin arrhabonem a me accepisti ob mulierem?

id. Rud. 3, 6, 23:

ager oppositus est pignori Ob decem minas,

Ter. Phorm. 4, 3, 56: talentum magnum ob unam fabulam datum esse, C. Gracch. ap. Gell. 11, 10 fin.:

pecuniam ob absolvendum accipere,

Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78:

pecuniam ob delicta dare,

Tac. A. 14, 14.—

Ob rem, like ex re (opp. frustra), to the purpose, with advantage, profitably, usefully (very rare): An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter Phorm. 3, 2, 41:

verum id frustra an ob rem faciam, in vostrā manu situm est,

Sall. J. 31, 5.—

Ob industriam, on purpose, intentionally, Plaut. Cas. 4, 3, 6; 2, 3, 58 (id. ib. 2, 3, 60, de industriā); cf. id. Men. 1, 2, 14.—

Quam ob rem, also written in one word, quamobrem, on which account, wherefore, therefore, hence, accordingly; a very freq. particle of transition, esp. in Cic.:

quam ob rem id primum videamus, quatenus, etc.,

Cic. Lael. 11, 36:

quam ob rem utrique nostrūm gratum admodum feceris,

id. ib. 4, 16; 2, 10; 3, 12; 4, 15; id. Rep. 1, 5, 9; 1, 19, 32 et saep.—

Ob id, ob hoc, ob haec, ob ea, ob quae, on that account, therefore (not ante-Aug.).

Ob id:

ignaris hostibus et ob id quietis,

Liv. 25, 35; 28, 2; Tac. A. 2, 66; 3, 75; 13, 5:

ob id ipsum,

Curt. 4, 16, 23.—

Ob hoc:

ob hoc cum omnia neglecta apud hostes essent,

Liv. 25, 37; Sen. Q. N. 7, 14, 4; Col. 7, 3, 21; cf.:

ob hoc miserior,

Sen. Ep. 98, 5. —

Ob haec:

ob haec cum legatos mitti placuisset,

Liv. 8, 23; 21, 50; 38, 34; Cels. 1 praef.—

Ob ea:

ob ea consul Albinus senatum de foedere consulebat,

Sall. J. 39, 2.—

Ob quae:

ob quae posterum diem reus petivit,

Tac. A. 2, 30 fin.; Suet. Ner. 13.—

In composition, the b of ob remains unchanged before vowels and most consonants; only before p, f, c, g, is assimilation more common: oppeto, offero, occido, ogganio, etc.—An ancient form obs, analogous to abs, is implied in obs-olesco and os-tendo.—In signification, that of direction towards, or of existence at or before a thing is predominant, although it likewise gives to the simple verb the accessory notion of against: obicere, opponere, obrogare.

* * *

sto, stĕti, stătum, 1 (scanned stĕtĕrunt, Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. H. 7, 166; Prop. 2, 8, 10), v. n. [root sta-; Sanscr. sthā, sthalam, locus; Gr. sta-, histêmi, to set, place; statêr, weight; O. H. Germ. stām; Goth. standa; Engl. stand], to stand, in opposition to sitting, walking, or lying prostrate, to stand still, remain standing, stand upright.

Lit.

In gen.:

hos quos videtis stare hic captivos duos, Illi qui astant, hi stant ambo, non sedent,

Plaut. Capt. prol. 1 sq.; cf.:

cum virgo staret et Caecilia in sellā sederet,

Cic. Div. 1, 46, 104:

si iste ibit, ito: stabit, astato simul,

Plaut. Ps. 3, 2, 74:

abi intro, noli stare,

id. Mil. 4, 3, 36; so (opp. ire) id. Merc. 3, 3, 21; id. Mil. 4, 2, 95; 4, 9, 10; id. Pers. 3, 3, 43; 4, 4, 50; Ter. Eun. 3, 2, 6; 3, 2, 12:

i: quid stas, lapis?

id. Heaut. 4, 7, 3:

ante aedes,

Plaut. Am. 2, 1, 56; 1, 1, 250; 2, 2, 35; id. Truc. 2, 3, 14:

ante ostium,

Ter. Eun. 5, 2, 4; id. And. 3, 1, 17; id. Hec. 3, 4, 14; 5, 4, 14:

ante oculos,

Ov. Am. 1, 5, 17:

ad januam,

Cic. de Or. 2, 86, 353:

ad undam,

Verg. G. 4, 356:

orantem juxta,

Stat. Th. 11, 618:

hic foris,

Plaut. Men. 2, 3, 12:

hinc procul,

Ter. Hec. 4, 3, 1:

propter in occulto,

Cic. Clu. 28, 78; cf.:

qui proximi steterant,

Caes. B. G. 5, 35, 3:

propius,

Hor. A. P. 361:

sta ilico,

Ter. Phorm. 1, 4, 18:

qui frequentissimi in gradibus concordiae steterunt,

Cic. Phil. 7, 8, 21:

stans pede in uno,

Hor. S. 1, 4, 10 et saep.—Of things:

ita statim stant signa,

Plaut. Am. 1, 1, 120:

quorum statuae steterunt in Rostris,

Cic. Phil. 9, 2, 4:

statua,

id. Div. 1, 34, 75:

signa ad impluvium, ad valvas Junonis,

id. Verr. 2, 1, 23, § 61:

stabat acuta silex,

Verg. A. 8, 233:

columna,

Hor. C. 1, 35, 14:

cerea effigies,

id. S. 1, 8, 32; cf. poet.:

aeneus ut stes,

id. ib. 2, 3, 183.— Pass. impers.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Sim. Statum vide hominis, Plaut. Ps. 1, 5, 44: Gn. Quid agitur? Pa. Statur, Ter. Eun. 2, 2, 40:

confecto munerum cursu moriar stando,

Amm. 24, 3, 7.—Prov.:

inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio,

i.e. I am in a pinch, Plaut. Capt. 3, 4, 84; v. sacrum.—

In partic.

Pregn., to stand firm or immovable; to last, remain, continue: cui nec arae patriae domi stant; fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 115 Vahl.):

nec domus ulla nec urbs stare poterit,

Cic. Lael. 7, 23:

stantibus Hierosolymis,

id. Fl. 28, 69:

ut praeter spem stare muros viderunt,

Liv. 38, 5:

urbem innoxiam stare incolumem pati,

id. 31, 31, 15:

hasta, quae radice novā, non ferro stabat adacto,

stuck fast, remained fixed, Ov. M. 15, 562:

missum stetit inguine ferrum,

id. ib. 5, 132; cf. id. ib. 5, 34;

8, 415: stat glacies iners,

Hor. C. 2, 9, 5:

aquae,

Ov. M. 4, 732:

longā stare senectā,

Sil. 3, 94:

cornus stetit inter tempora frontis,

id. 4, 142.—

To remain, tarry, linger any where (cf. moror):

paulisper stetimus in illā ganearum tuarum nidore atque fumo,

Cic. Pis. 6, 13:

hos quos video volitare in foro, quos stare ad curiam,

id. Cat. 2, 3, 5: cur non aut stantem comprehenderint, aut fugientem consecuti sint, remaining in the city, id. Cael, 28, 67;

so (opp. fugio),

id. Tusc. 2, 23, 54:

cum gladiis in conspectu senatus,

id. Phil. 2, 4, 8:

qui domi stare non poterant,

id. Fl. 6, 13:

(meretrix) olente in fornice stans,

Hor. S. 1, 2, 30; cf. Ov. Am. 1, 10, 21; Juv. 10, 239; cf.

of minerals not attracted by the magnet: pondere enim fretae partim stant, quod genus aurum,

Lucr. 6, 1058. —

In milit. lang.

To stand in the ranks or under arms, to fight:

quisque uti steterat, jacet obtinetque ordinem,

Plaut. Am. 1, 1, 86: ut sustinere corpora plerique nequeuntes arma sua quisque stantes incumberet, Sall. ap. Serv. Verg. A. 9, 229 (H. 3, 72 Dietsch):

cum milites a mane diei jejuni sub armis stetissent defatigati, Auct. B. Afr. 42, 3: primo haud impari stetere acie,

Liv. 26, 44:

in Asia totius Asiae steterunt vires,

id. 37, 58: in acie, Auct. B. Hisp. 28 fin.:

pars acie stabat, Auct. B. Afr. 51, 6: stetit acies in armis,

Sen. Phoen. 389; cf.:

stetit ordine certo Infelix acies,

Luc. 7, 2, 16.—

Pregn., to stand firm in fight, stand one's ground, maintain the contest (opp. abjecto scuto fugere), Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

in acie stare ac pugnare (opp. in castra refugere),

Liv. 22, 60, 25:

Tarquiniensis, novus hostis non stetit solum, sed etiam ab suā parte Romanum pepulit,

id. 2, 6, 11:

comminus,

Caes. B. C. 1, 47:

inque gradu stetimus, certi non cedere,

Ov. M. 9, 43; cf.:

contra leonem,

Spart. Carac. 5.—

Transf., of a battle, to last, hold out, continue (a favorite expression of Livy):

ibi aliquamdiu atrox pugna stetit,

Liv. 29, 2:

diu pugna neutro inclinata stetit,

id. 27, 2:

ita anceps dicitur certamen stetisse,

id. 8, 38:

primo stetit ambiguā spe pugna,

id. 7, 7.—

Nautical t. t., to lie, to lie or ride at anchor:

ante hostium portus in salo stare,

Liv. 37, 16;

Auct. B. Afr. 62: naves regiae in sinu Maliaco,

Liv. 36, 20:

classis instructa in portu,

id. 37, 11:

classis in salo ad Leptim, Auct. B. Afr. 62, 4: litore puppes,

Verg. A. 6, 901.—

Of servants, to stand, wait, attend (very rare): neque pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. ap. Gell. 15, 12, 2:

sto exspectans, si quid mihi imperent,

Ter. Eun. 3, 5, 46:

ad cyathum et vinum,

Suet. Caes. 49; cf.:

ad pedes,

id. Galb. 22.—

Of buildings, cities, etc., to stand finished, be erected (mostly poet.):

intra annum nova urbs stetit,

Liv. 6, 4, 6:

jam stabant Thebae,

Ov. M. 3, 131:

moenia jam stabant,

id. F. 3, 181:

stet Capitolium Fulgens,

Hor. C. 3, 3, 42:

aedificant muros... Stabat opus,

Ov. M. 11, 205:

jam stare ratem,

Val. Fl. 1, 96.—

Of the countenance, to be unmoved, to be at rest ( poet.):

stat num quam facies,

Luc. 5, 214:

stant ora metu,

are rigid, Val. Fl. 4, 639; cf.:

cur ad patrios non stant tua lumina vultus,

Stat. Th. 10, 693.—

To stand up, stand upright, stand on end; to bristle up, stiffen, etc. ( poet. and in post-Aug. prose): papillae, Lucil. ap. Non. 391, 26:

mammae,

Plin. 28, 19, 77, § 249:

steterunt comae,

Verg. A. 2, 774; 3, 48; Ov. M. 7, 631; cf. id. ib. 10, 425:

crines fulvi pulvere,

Stat. Th. 3, 326:

setae,

Ov. M. 8, 286:

in vertice cristae,

id. ib. 6, 672:

aristae,

id. ib. 10, 655:

stantes oculi,

prominent, Ov. F. 6, 133:

oculis rigentibus et genis stantibus,

fixed, Plin. 23, 1, 24, § 49. —In mal. part., Mart. 3, 73, 2; App. M. 2, p. 117, 39; Auct. Priap. 75, 2.—Rarely of fluids, to coagulate, stiffen:

sanguis stetit,

Sen. Oedip. 585.—

With abl., to stand out with, be thick with, full of any thing (mostly poet.): stant pulvere campi, Enn. ap. Porphyr. ad Hor. C. 1, 9, 1 (Ann. v. 592 Vahl.): cupressi Stant rectis foliis, id. ap. Philarg. ad Verg. G. 2, 444 (Ann. v. 268 ib.): stat sentibu' fundus, Lucil. ap. Don. Ter. And. 4, 2, 16; Titin. ap. Non. 391, 21; so,

ager sentibus,

Caecil. ib. 391, 23:

vides ut altā stet nive candidum Soracte,

Hor. C. 1, 9, 1: caelum caligine stat, Sisenn. ap. Non. 392, 8:

pulvere caelum,

Verg. A. 12, 408:

pulvereo globo astra,

Stat. Th. 7, 124:

stant lumina (Charontis) flammā,

Verg. A. 6, 300:

stant pulvere Syrtes,

Claud. Laud. Stil. 1, 257.

Trop.

In gen., to stand: mentes, rectae quae stare solebant, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16 (Ann. v. 208 Vahl.):

stetisse ipsum in fastigio eloquentiae,

Quint. 12, 1, 20.—

In partic.

Pregn., to stand one's ground, stand firm or unshaken; to endure, persevere, persist, abide, continue:

moribus antiquis res stat Romana virisque, Enn. ap. Aug. Civ. Dei, 2, 21 (Ann. v. 492 Vahl.): disciplinam militarem, quā stetit ad hanc diem Romana res, solvisti,

Liv. 8, 7:

res publica staret,

Cic. Phil. 2, 10, 24; cf. id. Cat. 2, 10, 21:

stante urbe et curiā,

id. Planc. 29, 71:

ut eo neglecto civitas stare non possit,

id. Cael. 1, 1:

utinam res publica stetisset, quo coeperat statu,

id. Off. 2, 1, 3:

qui illam (rem publicam) cadere posse stante me non putārant,

id. Fam. 6, 6, 2:

ut stante re publicā facere solebamus,

id. Off. 2, 1, 3:

neque enim aliter stare possemus,

id. Sest. 45, 97:

per quos homines ordinesque steterim, quibusque munitus fuerim, non ignoras,

id. Fam. 13, 29, 7; cf.:

eorum auxilio, qui me stante stare non poterant,

id. ib. 7, 2, 3:

respublica stetit virtute tuā,

Liv. 4, 40:

stetit regnum puero,

id. 1, 3:

dum stetimus,

Ov. Tr. 1, 9, 17:

stamus animis,

Cic. Att. 5, 18, 2:

stas animo,

Hor. S. 2, 3, 213:

Gabinium sine provinciā stare non posse,

could not hold out, subsist, Cic. Pis. 6, 12; cf. id. Fl. 6, 14; Suet. Oth. 5:

nedum sermonum stet honos,

Hor. A. P. 69.—Hence, nearly—esse, tantā stat praedita culpā (natura), Lucr. 5, 199:

pausam stare fragori,

id. 1, 747.—

(Acc. to its use as a milit. t. t., v. supra, I. B. 3.) To maintain the contest:

cum in senatu pulcherrime staremus,

Cic. Fam. 1, 4, 1.—

Stare in aliquā re, simply aliquā re, and post-class. also alicui rei, to stand firm, persist, persevere; to rest, abide, adhere to, continue in a thing.

In aliquā re:

si in fide non stetit,

Cic. Rab. Perd. 10, 28:

sin in eo non stat,

id. Att. 2, 4, 1:

stare oportet in eo, quod sit judicatum,

id. Fin. 1, 14, 47:

in sententiā,

Liv. 4, 44.—

With abl.:

eā omnes stant sententiā,

Plaut. Curc. 2, 1, 35:

suis stare judiciis,

Cic. Tusc. 5, 28, 81:

censoris opinione,

id. Clu. 47, 132:

alicujus decreto,

Caes. B. G. 6, 13:

stare conditionibus,

Cic. Att. 7, 15, 2:

stare conventis,

id. Off. 3, 25, 95:

stare jurejurando,

Quint. 5, 6, 4:

nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque vetustas,

Sen. ad Marc. 26, 4.— Pass. impers.:

stabitur consilio,

Liv. 7, 35:

etsi priore foedere staretur,

id. 21, 19:

famā rerum standum est,

id. 7, 6.—

With dat.:

arbitri sententiae stare,

Dig. 4, 7, 23 fin.:

voluntati patris,

ib. 26, 7, 3; 36, 3, 6:

rei judicatae,

ib. 42, 1, 32:

emptioni,

ib. 19, 1, 13; ib. 4, 8, 27 (five times) et saep.—

Stat sententia, aliquid, or, impersonally, stat ( alicui), the determination stands or holds good; I ( thou, he, etc.) am determined: Pa. Vide quid agas. Ph. Stat sententia, Ter. Eun. 2, 1, 18:

Hannibal, postquam ipsi sententia stetit, pergere ire,

Liv. 21, 30:

stat sententia tradere mecum Dotalem patriam,

Ov. M. 8, 67:

modo nobis stet illud, unā vivere in studiis nostris,

Cic. Fam. 9, 2, 5:

stat pectore fixum, Aeetae sociare manus,

Val. Fl. 5, 289:

nos in Asiam convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum,

Cic. Att. 3, 14, 2:

mihi stat alere morbum,

Nep. Att. 21, 6:

quos ut seponi stetit,

Sil. 3, 68:

stat, casus renovare omnes,

Verg. A. 2, 750. —

In aliquā re, or simply aliquā re, to rest on, be fixed on, depend upon, etc.:

omnis in Ascanio stat cura parentis,

Verg. A. 1, 646:

regnum fraternā stare concordiā,

Liv. 45, 19:

quā (disciplinā) stetit Romana res,

id. 8, 7:

hac arte (i.e. bello) in patriā steti,

id. 5, 44, 2; Val. Fl. 3, 673; Verg. A. 2, 163:

magis famā quam vi stare res suas,

Tac. A. 6, 30:

apud quos virtute quam pecuniā res Romana melius stetit,

id. H. 2, 69 fin.:

famā bella stare,

Curt. 3, 8, 7.—

In theatr. lang., of plays and actors, to stand, i.e. to please, take, succeed:

quod si intellegeret, cum stetit olim nova (fabula), Actoris operā magis stetisse quam suā,

Ter. Phorm. prol. 9 sq.:

partim vix steti, id. Hec. prol. alt. 7: securus, cadat an recto stat fabula talo,

Hor. Ep. 2, 1, 176:

illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi,

id. S. 1, 10, 17.—

Stare, ab, cum, or pro aliquo, or aliquā re, or with adv. loci, to stand by, on the side of, adhere to a person or thing, take the part of:

ut nemo contra civium perditorum dementiam a senatu et a bonorum causā steterit constantius,

Cic. Brut. 79, 273:

a se potius quam ab adversariis,

id. Inv. 1, 43, 81:

a mendacio contra verum,

id. ib. 1, 3, 4:

a contrariā ratione,

Auct. Her. 4, 2, 4:

cum di prope ipsi cum Hannibale starent,

Liv. 26, 41, 17; 5, 38:

stabat cum eo senatus majestas,

id. 8, 34, 1:

nobiscum adversus bar, baros,

Nep. Ages. 5, 4:

si pro meā patriā ista virtus staret,

Liv. 2, 12:

pro jure gentium,

id. 38, 25:

pro vobis adversus reges stetimus,

id. 45, 22, 10; 23, 8, 3 Fabri ad loc.:

pro Jubā atque Afris,

Quint. 11, 1, 80:

pro signis,

Ov. A. A. 1, 200:

quamvis duces non essent praesentes, staret tamen pro partibus invicta fortuna ultoris,

Flor. 4, 7, 10:

hic primo pro Pompei partibus, mox simulatione contra Pompeium stetit,

Vell. 2, 48, 4:

voluptas pro iisdem partibus standi,

Sen. Vit. Beat. 4, 1; cf.:

et dii quoque pro meliore stant causā,

Curt. 4, 1, 13:

hinc stas, illinc causam dicis,

Plaut. Men. 4, 2, 48:

unde stetisset, eo se victoria transferret,

Just. 5, 4, 12: non semper vostra evortet: nunc Juppiter hac stat, stands at your side, stands by you, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565.—So with in:

Graeci, qui in Darei partibus steterant,

Curt. 3, 11, 18.—

Stare per aliquem, to stand to one's account, be chargeable or owing to one; to lie at one's door, be one's fault; followed by a negative consequence or effect, expressed by quin, [p. 1763] quominus, or ne.

With quin:

quoniam per eum non stetisset, quin praestaretur, etc.,

Liv. 2, 31, 11 Weissenb.ad loc.—

With quominus (freq.):

si poterit fieri, ut ne pater per me stetisse credat, Quominus haec fierent nuptiae, volo: sed si id non poterit, Id faciam in proclivi quod est, per me stetisse, ut credat,

Ter. And. 4, 2, 16 sq.:

Caesar ubi cognovit per Afranium stare, quominus proelio dimicaretur,

Caes. B. C. 1, 41:

graviter eam rem tulerunt, quod stetisse per Trebonium, quominus oppido potirentur, videbatur,

id. ib. 2, 13; so,

nec, quominus perpetua cum eis amicitia esset, per populum Romanum stetisse,

Liv. 8, 2, 2; 9, 14, 1; 6, 33, 2; 44, 14, 12.—

With ne:

ne praestaremus per vos stetit, qui, etc.,

Liv. 45, 23, 6:

non per milites stetisse, ne vincerent,

id. 3, 61, 2:

quasi per ipsum staret, ne redderetur,

Suet. Aug. 28.—Rarely without the negation; so with ut:

per quam (ignorantiam) stetit, ut tibi obligarer,

Plin. Ep. 10, 6 (22), 2; cf. Ter. And. 4, 2, 17 supra; absol.:

id est, non per me stetit, sed per illud,

Quint. 3, 6, 78; with subj.-clause:

si per eum non stetit, parere defuncti voluntati,

Dig. 32, 1, 36.—

Of price, to stand one in, to come to, to cost (mostly post-Aug.):

Periclum vitae meae tuo stat periculo,

Plaut. Capt. 3, 5, 82:

Polybius scribit, centum talentis eam rem Achaeis stetisse,

Liv. 34, 50; cf.:

sit argumento tibi gratis stare navem,

Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48:

haud illi stabunt Aeneia parvo Hospitia,

Verg. A. 10, 494:

quae neque magno Stet pretio,

Hor. S. 1, 2, 122:

multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit,

Liv. 23, 30:

haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit,

id. 3, 60:

utrique vindicta libertatis morte stetit,

Vell. 2, 64, 3:

heu quanto regnis nox stetit una tuis?

Ov. F. 2, 812 et saep.:

nulla pestis humano generi pluris stetit,

Sen. Ira, 1, 2, 1.

fērĭae, ārum (in the sing.: FERIA a feriendis victimis vocata, Paul. ex Fest. p. 85, 12 Müll.), f. [for fes-iae, same root with festus], days of rest, holidays, festivals (syn. justitium), a great number of which, both private and public, were kept by the Romans; the latter being either stativae, fixed, regularly recurring on certain days; or conceptivae, movable, settled every year anew; or imperativae, temporary, ordained by the consuls on account of some particular occurrence;

or, lastly, the Nundinae,

Macr. S. 1, 16; Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; Cic. Leg. 2, 12, 29; 2, 22, 57; Plaut. Capt. 4, 1, 3 et saep.:

feriae Domini,

Vulg. Levit. 23, 2: feriae denicales, Latinae, novendiales, privatae, etc., v. sub h. vv.—

Transf., rest, peace, leisure: indutiae sunt belli feriae, Varr. ap. Gell. 1, 25, 2:

praestare Hesperiae longas ferias,

i. e. peace, Hor. C. 4, 5, 37.—Comically: venter gutturque resident esuriales ferias, keep hunger-holidays, i. e. fast, Plaut. Capt. 3, 1, 8:

tuas possidebit mulier faxo ferias,

shall fill, amuse your leisure, id. Ep. 3, 4, 37.—Prov.:

sine ullis feriis,

i. e. without rest, incessantly, Arn. 1, 9; cf.: feriis caret necessitas, necessity has no law, Pall. 1, 6, 7.— Sing. (eccl. Lat.):

feria,

a week-day, Tert. Jejun. 2.

pōno, pŏsŭi (Plaut. posīvi), pŏsĭtum, 3 (old form of perf. POSEIVEI, Inscr. Orell. 3308:

posivi,

Plaut. Ps. 5, 1, 35: posivimus, id. Fragm. ap. Prisc. p. 898 P.:

posiverunt, Cato, R. R. praef. 1: posiveris,

id. ib. 4, 1; Plaut. Trin. 1, 2, 108: POSIER unt, Inscr. Orell. 5061:

POSIT, contr. from posivit,

ib. 71; 732; 1475; 3087 al.; part. perf. sync. postus, a, um, Lucr. 1, 1059; 3, 87; 6, 965), v. a. [for posno, posino, from old prep. port, = proti, pros, and sino; cf.: porricio, pollingo, etc., and v. pro, sino], to put or set down a person or thing, to put, place, set, lay, etc. (syn.: colloco, statuo); constr. with acc. alone, or with in and abl., or with adv. of place; sometimes with in and acc., or absol.; v. infra.

Lit.

In gen.:

tabulas in aerario ponere,

Caes. B. C. 3, 108:

castra,

to pitch, id. ib. 1, 65 fin.:

castra iniquo loco,

id. ib. 1, 81:

milia passuum tria ab eorum castris castra ponit,

id. B. G. 1, 22 fin.: qui indicabantur, in senatu sunt positi, Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 50:

tabulas obsignatas in publico,

Cic. Fl. 9, 21:

sejuges in Capitolio aurati a P. Cornelio positi,

Liv. 38, 35, 4:

tyrannicidae imago in gymnasio ponatur,

Quint. 7, 7, 5; cf. id. 1, 7, 12:

collum in Pulvere,

Hor. C. 4, 6, 11; cf.:

artus in litore ponunt,

Verg. A. 1, 173; and with simple abl.:

saxo posuit latus,

Val. Fl. 4, 378:

in curulibus sellis sese posuerunt,

seated themselves, Flor. 1, 13.—With in and acc.: hodierno die primum longo intervallo in possessionem libertatis pedem ponimus, Cic. Phil. 3, 11, 28 B. and K. (Klotz, possessione):

Cyzici in Prytaneum vasa aurea mensae unius posuit,

Liv. 41, 20, 7 Weissenb. ad loc.:

stipes erat, quem... in flammam triplices posuere sorores,

Ov. M. 8, 452:

omnia pone feros in ignes,

id. R. Am. 719:

oleas in solem,

Cato, R. R. 7:

coronam in caput,

Gell. 3, 15, 3.—With sub and abl.:

pone sub curru nimium propinqui,

Hor. C. 1, 22, 21:

fundamenta,

Vulg. 1 Esd. 6, 3:

ubi pedem poneret non habebat,

might set his foot, Cic. Fin. 4, 25, 69:

genu or genua,

to bow the knee, to kneel, Ov. F. 2, 438; 5, 507; Curt. 8, 7, 13:

num genu posuit? num vocem supplicem misit?

id. 4, 6, 28:

oculos,

to cast one's eyes on, Vulg. Jer. 24, 6:

faciem,

to turn one's face, id. ib. 42, 15.—

In partic.

In milit. lang., to place, post, set, station a body of troops:

ibi praesidium ponit,

Caes. B. G. 2, 5:

praesidium ibi,

id. B. C. 1, 47 fin.:

legionem tuendae orae maritimae causā,

id. ib. 3, 34:

insidias contra aliquem,

Cic. Agr. 2, 18, 49.—

To set up, erect, build (mostly poet.):

opus,

Ov. M. 8, 160:

templa,

Verg. A. 6, 19:

aras,

id. ib. 3, 404:

tropaeum,

Nep. Dat. 8, 3; so,

in inscrr., of erecting monuments of any kind: POSVIT, PONENDVM CVRAVIT (usu. abbreviated P. C.), etc.: columna rostrata quae est Duilio in foro posita,

in honor of Duilius, Quint. 1, 7, 12.—

Hence, poet., to form, fashion works of art:

Alcimedon duo pocula fecit... Orpheaque in medio posuit,

Verg. E. 3, 46:

hic saxo liquidis ille coloribus Sollers nunc hominem ponere, nunc deum,

Hor. C. 4, 8, 8.—

To set, set out, plant trees, etc. ( poet. and in postAug. prose;

syn.: planto, sero): pone ordine vites,

Verg. E. 1, 74:

vitem,

Col. 4, 1; cf.:

ille et nefasto te (arbor) posuit die,

planted thee, Hor. C. 2, 13, 1.—

To lay, stake, wager, as a forfeit; to lay down, propose, as a prize: pono pallium;

Ille suum anulum opposuit,

Plaut. Curc. 2, 3, 76:

pocula fagina,

Verg. E. 3, 36:

invitat pretiis animos et praemia ponit,

id. A. 5, 292:

praemia,

id. ib. 5, 486:

praemium,

Liv. 41, 23, 10.—

In business lang., to put out at interest, to loan, to invest (less freq. than collocare): pecuniam in praedio ponere, Cic. Tull. § 15 Orell.; cf.:

pecuniam apud aliquem,

id. Verr. 2, 3, 70, § 165:

dives positis in fenore nummis,

Hor. A. P. 421:

pecuniam Quaerit Kalendis ponere,

id. Epod. 2, 70.—

To place, set, appoint a person as a watch or guard, accuser, etc. (less freq. than apponere):

Dumnorigi custodes ponit, ut, quae agat, scire possit,

Caes. B. G. 1, 20 fin.:

custos frumento publico est positus,

Cic. Fl. 19, 45: alicui accusatorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3:

puer super hoc positus officium,

Petr. 56, 8.—

To serve up, set before one at table (rare for the class. apponere), Cato, R. R. 79; so id. ib. 81:

posito pavone,

Hor. S. 2, 2, 23; 2, 4, 14; 2, 6, 64; 2, 8, 91; id. A. P. 422:

positi Bacchi cornua,

Ov. A. A. 1, 231:

vinum,

Petr. 34, 7:

calidum scis ponere sumen,

Pers. 1, 53:

porcum,

Mart. 8, 22, 1:

da Trebio, pone ad Trebium,

Juv. 5, 135.—

To lay aside, take off, put down, lay down, etc. (as clothing, arms, books, the hair or beard, etc., = deponere):

cum pila ludere vellet tunicamque poneret,

Cic. Tusc. 5, 20, 60; cf.:

veste positā,

id. ib. 1, 47, 113:

velamina,

Ov. A. A. 2, 613; cf.:

velamina de corpore,

id. M. 4, 345:

arma,

Caes. B. G. 4, 37:

sarcinam,

Petr. 117, 11:

barbam,

Suet. Calig. 5; cf.:

bicolor positis membrana capillis,

Pers. 3, 10:

libros de manibus,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 23; cf.:

cum posui librum, et mecum ipse coepi cogitare,

id. Tusc. 1, 11, 24.—

To lay out for the grave:

toroque Mortua componar, positaeque det oscula frater,

Ov. M. 9, 503; Verg. A. 2, 644.—Also, to lay in the grave, to bury, inter ( poet. and in post-class. prose;

syn.: sepelio, condo): corpore posto,

Lucr. 3, 871:

te... patriā decedens ponere terrā,

Verg. A. 6, 508; Ov. F. 5, 480:

ubi corpus meum positum fuerit,

Dig. 34, 1, 18 fin.; Inscr. Orell. 4370:

IN HAC CVPA MATER ET FILIVS POSITI SVNT,

ib. 4550; 4495:

HIC POSITVS EST, Inscr. in Boeckh. C. I. Gr. 4156: CINERES,

Inscr. Orell. 4393; 4489.—

Ponere calculum or calculos, transf., to weigh carefully, to ponder, consider:

si bene calculum ponas,

Petr. 115, 16:

examina tecum, omnesque, quos ego movi, in utrāque parte calculos pone,

Plin. Ep. 2, 19 fin. —

To arrange, deck, set in order (cf. compono):

qui suas ponunt in statione comas,

Ov. A. A. 3, 434:

quid totiens positas fingis, inepta, comas?

id. ib. 1, 306; cf. id. H. 4, 77; id. M. 1, 477.—

To subdue, calm, allay, quiet:

quo non arbiter Hadriae Major, tollere seu ponere vult freta,

Hor. C. 1, 3, 16:

magnos cum ponunt aequora motus,

Prop. 4 (5), 14, 31.—Hence, neutr., of the winds, to fall, abate ( poet. and late Lat.):

cum venti posuere omnisque repente resedit Flatus,

Verg. A. 7, 27:

tum Zephyri posuere,

id. ib. 10, 103:

simul ac ventus posuit,

Gell. 2, 30, 2.

Trop.

In gen., to set, place, put, lay a thing anywhere: noenum ponebat rumores ante salutem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 314 Vahl.):

pone ante oculos laetitiam senatūs,

Cic. Phil. 2, 45, 115:

at te apud eum, di boni! quantā in gratiā posui,

id. Att. 6, 6, 4; cf. id. ib. 5, 11, 6; 6, 1, 22: ponite me ei (Appio) in gratiā, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5:

apud Lentulum ponam te in gratiā,

Cic. Att. 5, 3, 3 B. and K. (Orell. gratiam):

se quoque in gratiā reconciliatae pacis ponere,

Liv. 44, 14, 7:

in laude positus,

Cic. Sest. 66, 139:

aliquem in metu non ponere,

i. e. not to fear, id. Top. 13, 55:

virtutum fundamenta in voluptate tamquam in aquā ponere,

id. Fin. 2, 22, 72; cf. id. Pis. 4, 9:

aliquid in conspectu animi,

id. de Or. 3, 40, 161; cf.:

sub uno aspectu ponere,

Q. Cic. Petit. Cons. 1, 1: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, to lay down gently, i. e. close gracefully, Cic. Or. 59, 199:

super cor,

to lay to heart, Vulg. Mal. 2, 2.—With in and acc.:

te in crimen populo ponat atque infamiam,

Plaut. Trin. 3, 3, 11.—Elliptically: et quidem cum in mentem venit, ponor ad scribendum, when it occurs to Cœsar, he sets me (i. e. my name) to the Senate's decrees, Cic. Fam. 9, 15, 4.—

In partic.

Ponere aliquid in aliquā re, to put or place a thing in something, to cause a thing to rest or depend upon:

credibile non est, quantum ego in consiliis et prudentiā tuā, quantum in amore et fide ponam,

Cic. Att. 2, 23, 3:

spem in aliquo,

id. ib. 6, 1, 11:

salutis auxilium in celeritate,

Caes. B. G. 5, 48; cf.:

spem salutis in virtute,

id. ib. 5, 34, 2:

ut in dubio poneret, utrum, etc.,

regarded as doubtful, doubted, Liv. 34, 5, 3: sed haec haud in magno equidem ponam discrimine, I shall attach no great importance to it, id. prooem. § 8.—In pass.: positum esse in aliquā re, to be based or founded upon, to rest upon, depend upon:

ut salutem praesentium, spem reliquorum in vestris sententiis positam esse et defixam putetis,

Cic. Fl. 1, 3; id. Agr. 2, 9, 22:

omnia posita putamus in Planci tui liberalitate,

id. Att. 16, 16, F, 2; id. Or. 8, 27:

in te positum est, ut, etc.,

id. Att. 16, 16, B, § 8. —

To lay out, spend, employ a thing, esp. time, in any thing:

tempus in cogitatione ponere,

Cic. de Or. 3, 5, 17:

si in hac curā vita mihi ponenda sit,

id. Fam. 9, 24, 4:

diem totum in considerandā causā,

id. Brut. 22, 87; cf. id. Fam. 5, 21, 1; id. Att. 6, 2, 6:

sumptum,

id. Q. Fr. 3, 1, 2; id. Fam. 13, 54 fin.; cf.:

totum animum atque omnem curam, operam diligentiamque suam in petitione,

id. Mur. 22, 45:

id multo tum faciemus liberius totosque nos in contemplandis rebus perspiciendisque ponemus,

id. Tusc. 1, 19, 44:

apud gratissimum hominem beneficium ponere,

id. Fam. 13, 55 fin.:

itinera enim ita facit, ut multos dies in oppidum ponat,

id. Att. 11, 22, 2.—

To put, place, count, reckon, consider a thing in or among certain things:

mortem in malis,

Cic. Fin. 3, 8, 29:

in beneficii loco,

id. Fam. 15, 4, 12; id. Cat. 2, 9, 20:

si quis motus populi factus esset, id C. Norbano in fraude capitali esse ponendum,

id. de Or. 2, 48, 199:

in laude,

to regard as praiseworthy, id. Top. 18, 71:

in vitiis poni,

to be regarded as a fault, Nep. Epam. 1, 2.—

To appoint, ordain, make something:

leges,

Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

festos laetosque ritus,

Tac. H. 5, 5 fin.:

ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,

Cic. Att. 10, 18, 2:

ne tu in spem ponas me bonae frugi fore,

to hope for, reckon upon, Plaut. Capt. 5, 2, 4 Fleck.: nomen, to apply or give a name (= imponere):

sunt enim rebus novis nova ponenda nomina,

Cic. N. D. 1, 17, 44; id. Tusc. 3, 5, 10; Verg. A. 7, 63:

qui tibi nomen Insano posuere,

Hor. S. 2, 3, 48: rationem, to furnish an account, to [p. 1397] reckon, Suet. Oth. 7; cf. Col. 1, 3:

pecuniae,

Dig. 46, 3, 89.—

To make or render vows or votive offerings to the gods:

Veneri ponere vota,

Prop. 3, 12, 18:

nunc ego victrices lauro redimire tabellas, Nec Veneris mediā ponere in aede morer,

Ov. Am. 1, 11, 25:

hic ponite lucida Funalia et vectes,

Hor. C. 3, 26, 6:

libatum agricolae ponitur ante deo,

Tib. 1, 1, 14; Ov. M. 3, 506:

ex praedā tripodem aureum Delphi posuit,

Nep. Paus. 2, 3.—

In speaking or writing, to lay down as true, to state, assume, assert, maintain, allege, take for granted, etc.:

quamobrem, ut paulo ante posui, si, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 21; id. Fin. 2, 31, 100:

recte Magnus ille noster, me audiente, posuit in judicio, rem publicam, etc.,

id. Leg. 2, 3, 6: verum pono, esse victum eum;

at, etc.,

Ter. Phorm. 4, 3, 25:

positum sit igitur in primis, etc.,

Cic. Or. 4, 14:

hoc posito atque concesso, esse quandam vim divinam, etc.,

id. Div. 1, 52, 118; cf.:

quo posito, et omnium sensu adprobato,

id. Fin. 3, 8, 29; id. Leg. 2, 19, 48:

pono satis in eo fuisse orationis atque ingenii,

id. Brut. 45, 165:

aliquid pro certo ponere,

Liv. 10, 9 fin.:

nunc rem ipsam ponamus quam illi non negant... Est haec res posita, quae ab adversario non negatur,

Cic. Caecin. 11, 32.—

Esp.: exemplum ponere, to cite an instance:

eorum quae constant exempla ponemus,

Cic. Inv. 1, 38, 68:

perspicuo et grandi vitio praeditum posuimus exemplum,

id. ib. 1, 47, 88:

ab adjunctis antea posui exemplum,

id. Top. 11, 50:

horum exempla posui ex jure civili,

id. ib. 14, 58:

horum generum ex Cicerone exempla ponamus,

Quint. 5, 11, 11; 6, 3, 108 al.—

To set before the mind, represent, describe:

nec ponere lucum Artifices, nec, etc.,

Pers. 1, 70:

pone Tigellinum,

Juv. 1, 155.—

To propose, offer, fix upon a theme for discussion (= proponere):

mihi nunc vos quaestiunculam, de quā meo arbitratu loquar, ponitis?

Cic. de Or. 1, 22, 102; 2, 1, 2:

ponere aliquid, ad quod audiam, si tibi non est molestum, volo,

id. Fat. 2, 4; cf.:

ponere jubebam, de quo quis audire vellet,

id. Tusc. 1, 4, 7:

ponere praemium,

Liv. 39, 17, 1; and impers. pass.:

doctorum est ista consuetudo eaque Graecorum, ut iis ponatur, de quo disputent quamvis subito,

id. Lael. 5, 17; so,

cum ita positum esset, videri, etc.,

id. Tusc. 3, 22, 54.—

To put away, leave off, dismiss, forego, lay down, surrender (= deponere):

vitam propera ponere,

Plaut. Curc. 4, 3, 4:

vitia,

Cic. de Or. 3, 12, 46:

dolorem,

id. Tusc. 3, 28, 66: inimicitias, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:

curas,

Liv. 1, 19:

metum,

Plin. Ep. 5, 6:

iram,

Hor. A. P. 160:

moras,

id. C. 4, 12, 25; Ov. F. 2, 816:

animos feroces,

Liv. 8, 1:

corda ferocia,

Verg. A. 1, 302:

vires (flammae),

id. ib. 5, 681:

ipsum rudimentum adulescentiae bello lacessentem Romanos posuisse,

had obtained his first experience, Liv. 31, 11 fin.; Suet. Ner. 22; also,

tirocinium,

Just. 12, 4, 6:

animam,

to lay down life, Vulg. Johan. 10, 15; 17.—Esp., milit. t. t.: arma ponere (= deponere), to lay down arms, yield, surrender:

Nepesinis inde edictum ut arma ponant,

Liv. 6, 10, 5:

dedi imperatorem, arma poni jubet,

id. 4, 10, 3; cf.:

positis armis,

id. 35, 36, 4; id. Epit. 88.—

To make, cause to be (eccl. Lat.):

cornu tuum ponam ferreum,

Vulg. Mich. 4, 13:

posuit me desolatam,

id. Thren. 3, 11; with quasi:

ponam Samariam quasi acervum,

id. Mich. 1, 6; with in and acc.:

posuerunt eam in ruinam,

id. Isa. 23, 13.—

To assume, suppose, put a case (of mere suppositions; only late Lat.; cf. 6 supra): pone tamen ab evangelistis scriptum, Ambros. de Fide, 5, 16, 194; Ps.-Quint. Decl. 273.—Hence, pŏsĭtus, a, um, P. a., of localities, placed, situated; situate, standing, lying anywhere:

Roma in montibus posita,

Cic. Agr. 2, 35, 96:

Delos in Aegaeo mari posita,

id. Imp. Pomp. 18, 55:

portus ex adverso urbi positus,

Liv. 45, 5:

tumulus opportune ad id positus,

id. 28, 13:

urbs alieno solo posita,

id. 4, 17.— Poet.:

somno positus = sopitus,

lulled to sleep, Verg. A. 4, 527.

sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

fuerim,

id. ib. 4, 8, 54:

fuerit,

id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

sies,

Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

siet,

Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

sient,

Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

fuant,

Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.

As a verb substantive, to be.

In gen.

Asserting existence, to be, exist, live:

definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

Cic. Top. 5, 26 sq.:

si abest, nullus est,

Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

id. Truc. 1, 2, 95:

omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

Cic. de Or. 2, 38, 157:

non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

flumen est Arar, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 12:

homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

id. Lael. 22, 83:

nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

id. Fam. 6, 3, 4:

si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

id. Att. 11, 4, 1:

si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

id. Fam. 2, 16, 6:

nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

id. Sen. 22, 79:

si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

id. Fam. 2, 16, 5:

fuimus Troes, fuit Ilium,

Verg. A. 2, 325:

sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—

Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

neque enim est periculum, ne, etc.,

id. ib. 1, 23, 37:

amabo, quid tibi est?

Ter. Heaut. 2, 4, 24:

quid se futurum esset,

Liv. 33, 27. —

Of location, to be present, to be at a place.

With adv., or other expressions of place:

cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

cum Africanus constituisset in hortis esse,

id. Rep. 1, 9, 14:

cum essemus in castris,

id. ib. 1, 15:

nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

id. Fam. 4, 7, 4:

vos istic commodissime sperem esse,

id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

deinceps in lege est, ut, etc.,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

id. Fam. 2, 16, 1.—

Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

Cic. Rep. 1, 14, 21:

eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

id. Brut. 90, 309:

erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

id. Fam. 5, 21, 1:

qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

Smyrnae cum simul essemus complures dies,

id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

cujus soror est cum P. Quintio,

Cic. Quint. 24, 77:

ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

Curio fuit ad me sane diu,

Cic. Att. 10, 4, 8:

cum ad me bene mane Dionysius fuit,

id. ib. 10, 16, 1; cf.:

esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

Liv. 28, 18.—

Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

cum est in sagis civitas,

Cic. Phil. 8, 11, 32:

in laxa toga,

Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

Sive erit in Cois, Coa decere puta,

Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

11: in servitute,

id. Clu. 7, 21:

in illa opinione populari,

id. ib. 51, 142:

in magno nomine et gloria,

id. Div. 1, 17, 31:

in spe,

id. Fam. 14, 3, 2:

in tanta moestitia,

id. Phil. 2, 15, 37:

in odio,

id. Att. 2, 22, 1:

in probris, in laudibus,

id. Off. 1, 18, 61:

in officio,

id. ib. 1, 15, 49:

in injustitia,

id. ib. 1, 14, 42:

in vitio,

id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

ne in mora quom opus sit, sies,

Ter. And. 2, 5, 13:

ne in mora illi sis,

id. ib. 3, 1, 9:

hic in noxia'st,

id. Phorm. 2, 1, 36:

quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

in ingenti periculo,

Liv. 5, 47:

in pace,

id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

id. Lael. 23, 87:

ne quo periculo proprio existimares esse,

id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

in periculo): ego sum spe bona,

id. ib. 12, 28, 3:

res nunc difficili loco mihi videtur esse,

id. ib. 12, 28, 3:

incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

rem illam suo periculo esse,

id. Att. 6, 1, 6:

ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

dare nummos meo periculo,

Dig. 46, 1, 24:

communi periculo,

ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—

To depend upon, rest with, with in and abl.:

res erat non in opinione dubia,

Cic. Dom. 5, 11:

sed totum est in eo, si, etc.,

id. Att. 2, 22, 5:

omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

Liv. 10, 14, 12:

quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

Col. 12, 4, 3. —

In partic.

Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.

With indic.

Without subject expressed:

mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

Plaut. Cist. 4, 2, 37:

sunt hic quos credo inter se dicere,

id. Cas. prol. 67:

sunt quae te volumus percontari,

id. Ps. 1, 5, 47:

quid est, quod tu gestas tabellas?

id. ib. 1, 1, 10:

quid est, quod tu me nunc optuere?

id. Most. 1, 1, 69; cf.:

quid hoc est, quod foris concrepuit?

id. ib. 5, 1, 15:

tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

id. Ep. 4, 1, 34:

quid est, quod tuo animo aegre est?

id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

at ego est quod volo loqui,

id. As. 1, 3, 79:

est quod te volo secreto,

id. Bacch. 5, 2, 30:

sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

id. Trin. 1, 2, 54:

ita subitum'st, quod eum conventum volo,

id. ib. 5, 2, 51:

sunt quae ego ex te scitari volo,

id. Capt. 2, 2, 13:

sed est quod suscenset tibi,

Ter. And. 2, 6, 17:

est quod me transire oportet,

id. Hec. 2, 2, 31:

quid sit quapropter te jussi, etc.,

id. ib. 5, 1, 7:

sunt item quae appellantur alces,

Caes. B. G. 6, 27 init.:

(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

id. ib. 4, 10 fin.:

sunt qui putant posse te non decedere,

Cic. Fam. 1, 9, 25:

sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

id. Inv. 1, 40, 72:

quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

id. ib. 2, 55, 167:

sunt autem quae praeterii,

id. Att. 10, 4, 11:

sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

id. Off. 1, 24, 84:

Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

sunt qui ita dicunt,

Sall. C. 19, 4:

sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

Quint. 11, 3, 55:

sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

sunt quibus in satira videor nimis acer,

id. S. 2, 1, 1:

sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

id. ib. 2, 4, 47.—

With a subject expressed by an indefinite word or clause:

sunt alii qui te volturium vocant,

Plaut. Trin. 1, 2, 64:

est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

id. ib. 3, 5, 21:

multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

Cic. Lael. 16, 57:

sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

id. Brut. 48, 177:

fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

id. de Or. 3, 17, 62:

nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

id. Cat. 1, 12, 301:

sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

id. Lael. 20, 72:

sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

id. N. D. 2, 52, 130:

sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

id. Fin. 5, 14, 38:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

alia fuere, quae illos magnos fecere,

Sall. C. 52, 21.—

With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

sunt qui nullum censeant fieri discessum,

Cic. Tusc. 1, 9, 18:

sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

id. Off. 1, 21, 71:

de impudentia singulari sunt qui mirentur,

id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

id. Tusc. 3, 15, 32:

praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

id. Ac. 2, 32, 101:

quicquid est quod deceat, id, etc.,

id. Off. 1, 27, 94:

sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

Hor. S. 1, 2, 28:

sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

id. Ep. 1, 1, 78:

vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

id. ib. 2, 2, 182 et saep.—

With a more or less indefinite expression of the subject:

sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 31:

rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

id. Div. 1, 49, 111:

quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

id. Lael. 23, 86:

erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

id. Phil. 2, 25, 61:

sit aliquis, qui nihil mali habeat,

id. Tusc. 1, 35, 85:

sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

id. Off. 1, 2, 5:

est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

id. Tusc. 4, 13, 30:

Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

unus est qui curet constantia magis quam consilio,

id. Att. 1, 18, 7:

si est una ex omnibus quae sese moveat,

id. Rep. 6, 26, 28:

multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

Sen. Ep. 24, 26:

erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

Caes. B. C. 2, 30:

fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

Sall. C. 36, 4:

sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

Hor. Ep. 1, 1, 34:

sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

id. A. P. 347.—

Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—

With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

Cic. Brut. 10, 40:

est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

familiaritas, quae mihi cum eo est,

id. Att. 8. 3, 2:

privatus illis census erat brevis,

Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

Trojae et huic loco nomen est,

Liv. 1, 1, 5:

Hecyra est huic nomen fabulae,

Ter. Hec. prol. 1:

cui saltationi Titius nomen esset,

Cic. Brut. 62, 225:

cui (fonti) nomen Arethusa est,

id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

nec rubor est emisse palam (sc. ei),

nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

neque testimonii dictio est (sc. servo),

has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—

Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74:

sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

Cic. Phil. 2, 31, 77:

jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

id. Quint. 6, 25:

si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

id. Fam. 15, 10, 2.—

Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).

Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

ab Andria est ancilla haec,

Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

erat enim ab isto Aristotele,

Cic. de Or. 2, 38, 160:

sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —

Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

Cic. Clu. 32, 88.—

Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

id. Or. 63, 212:

etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —

Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

Tib. 3, 5, 32:

fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

Verg. A. 2, 325:

certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

Ov. H. 16, (17), 192.—

Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

quid tibi vis dicam, nisi quod est?

Plaut. Ep. 1, 1, 17:

sunt ista, Laeli,

Cic. Lael. 2, 6:

ista esse credere,

id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

est ut dicis, inquam,

id. Fin. 3, 5, 19:

sit quidem ut sex milia seminum intereant,

Col. 3, 3, 13:

esto: ipse nihil est, nihil potest,

Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

verum esto,

id. Fin. 2, 23, 75:

esto,

Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,

The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.

Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

si est, ut dicat velle se, Redde,

id. Hec. 4, 1, 43:

si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

id. Phorm. 2, 1, 40:

est, ut id maxime deceat,

Cic. Or. 59, 199:

quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

id. Cael. 20, 48:

non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

id. Div 1, 56, 128:

non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

Lucr. 5, 979:

futurum esse ut omnes pellerentur,

Caes. B. G. 1, 31:

non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

Hor. Ep. 1, 12, 2:

est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

quid erat cur Milo optaret,

id. ib. 13, 34:

neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

Plin. 18, 1, 1, § 3. —

Est ubi, sometime or another, sometimes:

erit, ubi te ulciscar, si vivo,

Plaut. Ps. 5, 2, 26:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23.—

Est cum, sometimes:

est cum non est satius, si, etc.,

Auct. Her. 4, 26, 36.—

Est quod, there is reason to, I have occasion:

est quod visam domum,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

est quod referam ad consilium: sin, etc.,

Liv. 30, 31, 9:

quod timeas non est,

Ov. H. 19, 159:

nil est illic quod moremur diutius,

Ter. Heaut. 4, 7, 6:

non est quod multa loquamur,

Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

non est cur eorum spes infragatur,

Cic. Or. 2, 6:

nihil est cur,

id. Fam. 6, 20, 1.—

Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

Hor. Ep. 1, 1, 32:

Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

neque est te fallere quicquam,

Verg. G. 4, 447:

unde Plus haurire est,

Hor. S. 1, 2, 79:

est Gaudia prodentem vultum celare,

id. ib. 2, 5, 103:

quod versu dicere non est,

id. ib. 1, 5, 87:

quod tangere non est,

Ov. M. 3, 478:

quae verbo objecta, verbo negare sit,

Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

ut conjectare erat intentione vultus,

Tac. A. 16, 34:

est videre argentea vasa,

id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

ne tibi sit frigida saxa adire,

Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

Verg. E. 10, 46:

fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—

In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

Liv. 2, 17, 5:

si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

id. 28, 22, 8:

jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

id. 8, 27, 3:

cum res non in eo essent ut, etc.,

id. 33, 41, 9:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

Hyg. Fab. 261. —

Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

nam numero mi in mentem fuit,

id. Am. 1, 1, 26:

ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

Cic. Quint. 5, 22:

portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

id. Imp. Pomp. 12, 33:

ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

id. Att. 15, 4, 2:

qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

id. Fam. 8, 8, 8:

quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

Liv. 2, 14, 4:

nec prius militibus in conspectum fuisse,

Suet. Aug. 16:

esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

in eorum potestatem portum futurum,

id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—

Of time, to pass, elapse (rare but class.):

diem scito nullum esse, quo, etc.,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.

As a copula, to be any thing or in any manner.

In gen.

With an adj., subst., or pron.:

et praeclara res est et sumus otiosi,

Cic. Lael. 5, 17:

quod in homine multo est evidentius,

id. ib. 8, 27:

sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

id. ib. 4, 15:

non sum ita hebes, ut istud dicam,

id. Tusc. 1, 6, 12:

cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

id. Lael. 7, 24:

consul autem esse qui potui? etc.,

id. Rep. 1, 6, 10:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

Liv. 45, 49:

nobile erit Romae pascua vestra forum,

Prop. 4 (5), 9, 20:

sanguis erant lacrimae,

Luc. 9, 811:

ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

tuos sum,

id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

is enim fueram, cui, etc.,

id. ib. 1, 4, 7.—

Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

sic, inquit, est,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

est, inquit, ut dicis,

id. ib. 1, 40, 63:

quod ita cum sit,

id. ib. 1, 45, 69:

quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

nec vero habere virtutem satis est,

id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

apud matrem recte est,

Cic. Att. 1, 7:

cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

id. Deiot. 7, 19:

omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

id. Rosc. Am. 5, 11:

dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

quod in maritimis facillime sum,

Cic. Fam. 2, 16, 2:

locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—

In partic.

With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

Nep. Att. 6, 1:

qui ejusdem civitatis fuit,

id. Them. 9, 1:

qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

id. 7, 30, 9 sq. —

With gen. or abl. denoting quality.

With gen.:

nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

Cic. Sest. 16, 36:

disputatio non mediocris contentionis est,

id. de Or. 1, 60, 257:

magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

id. Or. 21, 70:

(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

Sall. J. 95, 3:

summi ut sint laboris,

Caes. B. G. 4, 2:

civitas magnae auctoritatis,

id. ib. 5, 54:

refer, Cujus fortunae (sit),

Hor. Ep. 1, 7, 54:

se nullius momenti apud exercitum futurum,

Nep. Alcib. 8, 4:

qui ejusdem aetatis fuit,

id. ib. 11, 1:

invicti ad laborem corporis erat,

Liv. 9, 16:

nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

id. 21, 60:

somni brevissimi erat,

Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

classis centum navium,

Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

Suet. Caes. 40.—

With abl.:

bono animo es,

Ter. Eun. 1, 2, 4:

jam aetate ea sum, ut, etc.,

id. Hec. 5, 1, 11:

bellum varia victoria fuit,

Sall. J. 5, 1:

L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

id. C. 5, 1:

Sulla animo ingenti,

id. J. 95, 3:

esse magna gratia,

Caes. B. G. 1, 8:

tenuissima valetudine esse,

id. ib. 5, 40:

si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

mira sum alacritate ad litigandum,

id. Att. 2, 7, 2:

bono animo sint et tui et mei familiares,

id. Fam. 6, 18, 1:

ut bono essent animo,

id. Rep. 1, 17, 29:

ut uxores eodem jure sint quo viri,

id. ib. 1, 43, 67:

qui capite et superciliis semper est rasis,

id. Rosc. Com. 7, 20:

abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —

With gen. or abl. of price or value.

With gen.:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

Plaut. Truc. 2, 6, 8:

videtur esse quantivis pretii,

Ter. And. 5, 2, 15:

a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

id. Ad. 5, 9, 20:

si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

id. Rosc. Com. 12, 33:

ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

id. Par. 6, 2, 48:

magni erunt mihi tuae litterae,

id. Fam. 15, 15, 4:

parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

id. Off. 1, 22, 76:

an emat denario quod sit mille denarium,

id. ib. 3, 23, 92:

parvi pretii est quod nihili est,

id. Q. Fr. 1, 2, 4:

mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

Sall. J. 85, 39:

erat (agellus) centum milium nummum,

Plin. Ep. 6, 3, 1. —

With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—

With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.

In gen.:

audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

ea ut civitatis Rhodiorum essent,

Liv. 37, 55, 5:

teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

Cic. Rep. 1, 2, 3:

quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

sapientis est consilium explicare suum, etc.,

id. ib. 2, 81, 333:

temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

id. Sen. 6, 20:

est adulescentis majores natu vereri,

id. Off. 1, 34, 122:

Aemilius, cujus tum fasces erant,

Liv. 8, 12, 13:

tota tribuniciae potestatis erat,

id. 3, 48:

alterius morientis prope totus exercitus fuit,

id. 22, 50:

jam me Pompeii totum esse scis,

Cic. Fam. 2, 13, 2:

hominum, non causarum, toti erant,

Liv. 3, 36:

plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

were devoted to, favored, id. 23, 14:

Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

id. 38, 3:

Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

id. 42, 29:

est miserorum ut malevolentes sint,

Plaut. Capt. 3, 4, 51:

quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

Cic. de Or. 2, 20, 86:

negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

id. Fam. 5, 16, 5:

est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

est tuum, Cato, videre quid agatur,

Cic. Mur. 38, 83:

fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

id. Att. 12, 28, 2.—

Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

quae res evertendae rei publicae solerent esse,

Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

Sall. C. 6, 7:

qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

Liv. 3, 31, 7:

ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

id. 27, 9, 12:

nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

id. 38, 51, 8:

frustrationem eam legis tollendae esse,

id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—

With dat. of the end, object, purpose, etc.:

vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

Cic. Rosc. Am. 17, 48:

etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

Liv. 2, 9:

magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

id. 4, 21, 5:

cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

id. 31, 13:

iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

tu nec solvendo eras,

Cic. Phil. 2, 2, 4:

cum solvendo civitates non essent,

id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—

With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.

Without second dat. of pers.:

auxilio is fuit,

Plaut. Am. prol. 94:

magis curae'st,

id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

cui bono fuerit,

Cic. Phil. 2, 14, 35:

eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

tamen ero frugi bonae,

Plaut. Ps. 1, 5, 51:

magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

Cic. Sen. 21, 78:

multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

Liv. 4, 13:

cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

Quint. 7, 1, 2.—

With second dat. of pers.:

obsecro vos ego mi auxilio sitis,

Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

ne quid Captioni mihi sit,

id. ib. 3, 3, 19:

mihi cordi est,

id. Cist. 1, 1, 110:

ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

id. As. 3, 2, 25:

metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

id. Mil. 2, 6, 12:

nec Salus nobis saluti jam esse potest,

id. Most. 2, 1, 4:

bono usui estis nulli,

id. Curc. 4, 2, 15:

quae sint nobis morbo mortique,

Lucr. 6, 1095:

quo magis quae agis curae sunt mihi,

Ter. Ad. 4, 5, 46:

omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

Liv. 35, 23, 1:

sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

id. 4, 7, 6:

si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

Plin. Ep. 6, 8, 9:

quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

id. Pan. 25, 3:

quantae sit mihi curae,

id. Ep. 6, 8, 2:

si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—

Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

vinum murteum est ad alvum crudam,

Cato, R. R. 125:

completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

Caes. B. C. 3, 101:

valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—

Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

Cic. Brut. 46, 172:

quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

id. Lael. 26, 97:

meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

id. Ac. 1, 2, 8:

si Epicurum, id est si Democritum probarem,

id. ib. 1, 2, 6:

ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

id. 8, 3, 89.—

Poet., with Greek inf. pleonastically:

esse dederat monumentum,

Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).

sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.

sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

con-sto, stĭti, stātum (constātūrus, Sen. Clem. 1, 19, 3; Plin. 18, 5, 6, § 30; Luc. 2, 17; Mart. 10, 41, 5; Lact. Opif. Dei, 7, 11), 1, v. n.

To stand together, stand with some person or thing.

Lit. (very rare):

constant, conserunt sermones inter se drapetae,

Plaut. Curc. 2, 3, 11.—

Trop., to stand with, to agree with, be in accord or agreement, to correspond, fit.

With cum and abl. (cf. consisto, II. B. 3.):

considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum,

Cic. Inv. 2, 14, 45:

sententiā non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, etc.,

Auct. Her. 2, 10, 14.—

Absol.:

veri similis narratio erit, si spatia temporum, personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt,

Auct. Her. 1, 9, 16.—

With dat.:

si humanitati tuae constare voles,

Cic. Att. 1, 11, 1.—And esp. with sibi, to agree, accord with itself, to remain like one's self, be consistent:

in Oppianico sibi constare et superioribus consentire judiciis debuerunt,

Cic. Clu. 22, 60; so,

with consentire,

id. Univ. 3 init.; id. Fin. 2, 11, 35:

ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismetipsis nec in ullo officio claudicare,

id. Off. 1, 33, 119; so,

sibi (opp. titubare),

Quint. 5, 7, 11:

sibi et rei judicatae,

Cic. Clu. 38, 106:

sibi,

Hor. Ep. 1, 14, 16; id. A. P. 127; cf.:

constat idem omnibus sermo,

Liv. 9, 2, 3.—

In the phrase ratio constat, mercantile t. t., the account agrees or is correct, is or proves right:

auri ratio constat: aurum in aerario est,

Cic. Fl. 28, 69:

quibus ratio impensarum constaret,

was correct, accurately kept, Suet. Ner. 30.—

In postAug. prose, esp. in the younger Pliny, transf. from the sphere of business:

mirum est, quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

Plin. Ep. 1, 9, 1; cf. id. ib. 1, 5, 16; 3, 18, 10; 2, 4, 4; 7, 6, 4; id. Pan. 38, 4; Just. praef. § 5: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio [p. 439] constet, quam si uni reddatur, Tac. A. 1, 6 fin. —

With the access. idea of firmness, to stand firm, to remain immovable, unchanging, steadfast, to abide, last, endure, persevere, etc. (very freq. in all perr. and styles).

In gen.:

prius quam totis viribus fulta constaret hostium acies,

Liv. 3, 60, 9; cf.:

nec pugna deinde illis constare,

id. 1, 30, 10:

ut non color, non vultus ei constaret,

id. 39, 34, 7; cf.:

valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

Suet. Calig. 50; and:

dum sanitas constabit,

Phaedr. 4, 24, 30:

non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant,

Liv. 5, 42, 3; cf.:

in ebrietate lingua non constat,

Sen. Ep. 83, 27:

mente vix constare,

Cic. Tusc. 4, 17, 39; cf. Liv. 8, 19, 6; 44, 20, 7:

quā in sententia si constare voluissent,

Cic. Fam. 1, 9, 14; cf. Caes. B. G. 5, 36 fin.:

numerus legionum constat,

id. ib. 7, 35:

ceteris exercitibus constare fidem,

Tac. H. 2, 96:

utrimque fides constitit,

kept their word, Liv. 37, 32, 13; 2, 13, 9.— Poet.: cum sint huc forsitan illa, Haec translata illuc;

summā tamen omnia constant,

i. e. the principal sum remains always the same, Ov. M. 15, 258:

postquam cuncta videt caelo constare sereno,

every thing continues in unbroken serenity, Verg. A. 3, 518:

constitit in nullā qui fuit ante color,

Ov. A. A. 1, 120.—

In partic.

Milit. t. t., to stop, halt: multitudinem procul hostium constare videtur, Sisenn. ap. Non. p. 273, 4.—

Of facts, reports, etc., to be established, settled, certain, manifest, evident, well known:

quae cum constent, perspicuum debet esse, etc.,

Cic. Tusc. 1, 17, 40:

eorum quae constant exempla ponemus, horum quae dubia sunt, exempla adferemus, id. mv 1, 38, 68: quod nihil nobis constat,

Caes. B. G. 7, 5:

cum et factum constet et nomen, qualia sint vocatur in dubium,

Cic. Part. Or. 12, 42; cf.:

cum factum constat, sed a quo sit factum in controversiam venit,

Quint. 7, 2, 8; and impers., with acc. and inf.:

mihi multa agitanti constabat, paucorum civium egregiam virtutem cuncta patravisse,

Sall. C. 53, 4; cf.:

quod omnibus constabat, hiemari in Gallia oportere,

Caes. B. G. 4, 29 fin., and Cic. Clu. 13, 38.—

Constat (constabat, constabit, etc., it is settled, established, undisputed, certain, well known, etc.), Cic. Mil. 6, 14; id. Quint. 29, 89; Caes. B. G. 3, 6; 3, 9 al.; Ov. M. 7, 533; Quint. 4, 2, 90 et saep.—So freq.: constat inter omnes, with acc. and inf., all agree, all are convinced:

sed tum nimis inter omnis constabat neminem esse resalutatum,

Cic. Phil. 2, 41, 106:

quae propositio in se quiddam continet perspicuum et quod constare inter omnis necesse est, hanc velle approbare et firmare nihil attinet,

in which all must agree, id. Inv. 1, 36, 62 dub. (B. and K. stare); Caes. B. G. 7, 44; Nep. Alcib. 1, 1; Quint. 6, 1, 8 et saep.; cf.

also: constare inter homines sapientissimos (for which, just after: omnium consensu sic esse judicatum),

Cic. de Or. 3, 1, 3:

inter suos,

Caes. B. G. 7, 47:

inter augures, Liv 10, 6, 7 et saep.: cum de Magio constet,

Cic. Att. 13, 10, 3; cf.:

de facto constat,

Quint. 7, 2, 7; so with de, id. 7, 2, 11; 4, 2, 5:

etsi non satis mihi constiterat, cum aliquāne animi mei molestiā an potius, etc.,

Cic. Fam. 13, 1, 1:

nec satis certum constare apud animum poterat, utrum, etc.,

Liv. 30, 28, 1:

quid cuique sit opus constare decet,

Quint. 3, 9, 8; so id. 3, 8, 25:

quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat. A quo? At patet,

Cic. Mil. 6, 15; so absol., id. Verr. 2, 3, 21, § 54.—

Of a resolve.

Impers.: mihi (ei) constat, = certum est, it is my ( his) fixed determination, I am determined, I am fully resolved (rare): mihi quidem constat, nec meam contumeliam, nec meorum ferre, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42:

neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent,

were undecided, Caes. B. G. 3, 14:

ut nihil ei constet quod agat,

Cic. Tusc. 4, 15, 35.—

With the resolve as subject:

animo constat sententia,

Verg. A. 5, 748:

cum constitit consilium,

when my mind was fully made up, Cic. Att. 8, 11, 1.—

In gen., as opp. to that which has no existence, to exist, be, abide (esp. in Lucr.):

(corpora) quoniam fragili naturā praedita constant,

Lucr. 1, 582; 1, 246; 1, 510 et saep.:

antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent,

Cic. de Or. 2, 22, 93; id. Verr. 2, 2, 76, § 187: qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, id. N. D. 1, 33, 92:

si ipsa mens constare potest vacans corpore,

id. ib. 1, 10, 25.—

With ex, in, de, or the abl. (in Cic. only with ex; cf. Madv. ad Cic. Fin. 4, 8, 19), to consist in or of, to be composed of, to rest upon something, etc.

With ex (very freq. in prose and poetry):

fulminis ignem e parvis constare figuris,

Lucr. 2, 385:

homo ex animo constat et corpore,

Cic. N. D. 1, 35, 98;

id. Fin. l. l.: simplex (jus) e dulci constat olivo,

Hor. S. 2, 4, 64:

ea virtus, quae constat ex hominibus tuendis,

Cic. Off. 1, 44, 157 et saep.—

With in and abl. (very rare):

victoriam in earum cohortium virtute constare,

Caes. B. C. 3, 89 fin.; Nep. Att. 14 fin. —

With de:

partus duplici de semine,

Lucr. 4, 1229.—

With abl. (freq. in Lucr. and Quint.):

aeterno quia constant semine quaeque,

Lucr. 1, 221; 1, 484; 1, 518 et saep.:

agri campis, vineis, etc.,

Plin. Ep. 3, 19, 5:

constat tota oratio longioribus membris, brevioribus periodis,

Quint. 9, 4, 134; 5, 10, 63 et saep.:

causa constat aut unius rei controversiā aut plurium,

id. 3, 10, 1. omnis disciplina memoriā, id. 11, 2, 1. omne jus aut scripto aut moribus, id. 12, 3, 6 et saep.—

Mercantile t. t., like our phrase, to stand at, i. e. to cost; constr. with abl.. gen., etc., of price (cf. Zumpt, Gr. § 444).

Lit.

With abl.:

ut unae quadrigae Romae constiterint quadringentis milibus,

Varr. R. R. 2, 1, 14; Suet. Vit. 19:

filius auro,

Plaut. Truc. 2, 6, 57:

navis gratis,

Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48 (al. stare):

HS. sex milibus tibi constant,

id. ib. 2, 4, 12, §

28: tanto nobis deliciae,

Plin. 12, 18, 41, § 84:

magno tibi,

Plin. Ep. 2, 6, 4:

parvo,

Pall. Febr. 9, 12; cf.

gratis,

Sen. Ep. 104, 34; Aug. Serm. 385, 6.—

With gen.:

(ambulatiuncula) prope dimidio minoris constabit isto loco,

Cic. Att. 13, 29, 2; Suet. Ner. 27 fin.:

quanti funus,

id. Vesp. 19; Juv. 7, 45.—

With adv.: quod mihi constat carius, Lucil. ap. Non. p. 272, 25; so,

vilissime,

Col. 9, 1. 6.—

With sup.:

cujus area super HS. millies constitit,

Suet. Caes. 26.—

Trop.:

edocet, quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam,

Caes. B. G. 7, 19:

odia constantia magno,

Ov. H. 7, 47:

imperia pretio quolibet constant bene,

Sen. Phoen. 664.—Hence, constans, antis, P. a. (acc. to II. 1.), standing firm, firm, unchangeable, constant, immovable, uniform, fixed, stable, invariable (freq. and class.).

Lit.:

mellis constantior est natura (sc. quam aquae),

Lucr. 3, 192:

constans uva contra tenorem unum algoris aestusve,

Plin. 14, 2, 4, § 27:

cujus in indomito constantior inguine nervus, Quam nova arbor, etc.,

Hor. Epod. 12, 19:

cursus certi et constantes,

Cic. N. D. 3, 9, 24; cf.:

constans reversio stellarum (with conveniens),

id. ib. 2, 21, 54:

constantissimus motus lunae,

id. Div. 2, 6, 17:

nihil (mundo) motu constantius,

id. N. D. 3, 9, 23; 2, 21, 54:

constanti vultu graduque,

Liv. 5, 46, 3: aetas, the mature age (of an adult), Cic. Sen. 10, 33; cf.:

constans aetas, quae media dicitur,

id. ib. 20, 76:

aetate nondum constanti,

Suet. Galb. 4:

pax,

firm, secure, Liv. 6, 25, 6:

fides,

Hor. C. 3, 7, 4:

an ire comminus et certare pro Italiā constantius foret,

safer, Tac. H. 3, 1. —

Agreeing or accordant with itself, consistent, harmonious:

quemadmodum in oratione constanti, sic in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,

Cic. Off. 1, 40, 144:

nihil intellego dici potuisse constantius,

id. Tusc. 5, 9, 25; cf.:

incredibilia an inter se constantia,

Quint. 5, 4, 2:

rumores,

Cic. Fam. 12, 9, 1:

constans parum memoria hujus anni,

Liv. 10, 37, 13:

constans fama erat,

Suet. Caes. 6; so,

opinio,

id. Tib. 39; id. Vesp. 4 al.—

Trop., intellectually or morally certain, sure, steadfast, constant, faithful, steady, unchanging:

firmi et stabiles et constantes amici,

Cic. Lael. 17, 62; cf. Nep. Lys. 2, 2:

quem hominem? Levem? imo gravissimum. Mobilem? imo constantissimum,

Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. opp. varium, id. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48 Spald.:

pater amens at is quidem fuit omnium constantissimus,

a very constant, steadfast man, Cic. Rosc. Am. 14, 41; cf.:

prudens et constans (testis),

Quint. 5, 7, 26; and under adv.:

(Helvidius Priscus) recti pervicax, constans adversus metus,

Tac. H. 4, 5 fin.:

constans Fortuna tantum in levitate suā,

Ov. Tr. 5, 8, 18; cf.: neque fidei constans, neque strenuus in perfidiā, Tac. H. 3, 57:

constantior In vitiis, etc.,

Hor. S. 2, 7, 18.— Adv.: constanter.

(Acc. to A.) Firmly, immovably, steadily, constantly:

manere in suo statu,

Cic. Univ. 13: constanter ac perpetuo placet consilium, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 9:

vitiis gaudere constanter,

Hor. S. 2, 7, 6.— Comp.:

ut maneamus in perspicuis firmius et constantius,

Cic. Ac. 2, 14, 45.— Sup.:

impetus caeli constantissime conficiens vicissitudinis anniversarias,

Cic. N. D. 2, 38, 97.—

Harmoniously, evenly, uniformly, consistently:

constanter et aequaliter ingrediens oratio,

Cic. Or. 58, 198:

sibi constanter convenienterque dicere,

id. Tusc. 5, 9, 26; cf. id. ib. 5, 9, 24; in comp., id. ib. 5, 9, 25; in sup., id. ib. 5, 8, 23; id. Ac. 2, 3, 9; so,

hi constanter omnes nuntiaverunt,

with one voice, unanimously, Caes. B. G. 2, 2:

aequabilius atque constantius sese res humanae haberent,

Sall. C. 2, 3:

aequabilius atque constantius regere provincias,

Tac. A. 15, 21 fin. —

(Acc. to B.) Steadily, calmly, tranquilly, sedately:

constanter ac non trepide pugnare,

Caes. B. G. 3, 25; cf.

agere, Auct. B. Afr. 84: proelium inire,

Suet. Vesp. 4; id. Tib. 19:

constanter et sedate ferre dolorem,

Cic. Tusc. 2, 20, 46:

constanter et libere se gerere,

id. Att. 4, 16, 9:

constanter prudenterque fit,

id. Tusc. 4, 6, 12:

constanter delata beneficia (with judicio, considerate, and opp. repentino quodam impetu),

id. Off. 1, 15, 49.— Comp.:

cetera exsequi,

Suet. Aug. 10:

acrius quam constantius proelium inire,

Curt. 4, 6, 14.— Sup.:

amicitias retinere,

Suet. Aug. 66; id. Tib. 45 al.

verto ( vorto), ti, sum, 3 ( inf. vortier, Plaut. Rud. 3, 6, 48; Lucr. 1, 710; 2, 927; 5, 1199 al.), v. a. and n. [Sanscr. root vart-, to apply one's self, turn; cf. vart-ukas, round].

Act., to turn, to turn round or about (syn.: verso, contorqueo).

Lit.:

(luna) eam partem, quaecumque est ignibus aucta, Ad speciem vertit nobis,

Lucr. 5, 724:

speciem quo,

id. 4, 242:

ora huc et huc,

Hor. Epod. 4, 9:

terga,

Ov. Tr. 3, 5, 6:

gradu discedere verso,

id. M. 4, 338:

verso pede,

id. ib. 8, 869:

pennas,

i. e. to fly away, Prop. 2, 24, 22 (3, 19, 6):

cardinem,

Ov. M. 14, 782:

fores tacito cardine,

Tib. 1, 6, 12: cadum, to turn or tip up, Hor. C. 3, 29, 2:

versā pulvis inscribitur hastā,

inverted, Verg. A. 1, 478:

verte hac te, puere,

Plaut. Ps. 1, 3, 29; cf.:

verti me a Minturnis Arpinum versus,

Cic. Att. 16, 10, 1:

cum haesisset descendenti (virgini) stola, vertit se et recollegit,

Plin. Ep. 4, 11, 9:

ante tuos quotiens verti me, perfida, postes,

Prop. 1, 16, 43:

Pompeiani se verterunt et loco cesserunt,

turned about, wheeled about, fled, Caes. B. C. 3, 51; cf.:

vertere terga,

to turn one's back, run away, betake one's self to flight, id. B. G. 1, 53; 3, 21; id. B. C. 1, 47; 3, 63 fin.; Liv. 1, 14, 9; cf.

also: hostem in fugam,

to put to flight, rout, id. 30, 33, 16;

Auct. B. Afr. 17: iter retro,

Liv. 28, 3, 1:

hiems (piscis) ad hoc mare,

Hor. Epod. 2, 52: fenestrae in viam versae, turned or directed towards, looking towards, Liv. 1, 41, 4; cf.:

mare ad occidentem versum,

id. 36, 15, 9:

Scytharum gens ab oriente ad septentrionem se vertit,

Curt. 7, 7, 3:

(Maeander) nunc ad fontes, nunc in mare versus,

Ov. M. 8, 165: terram aratro, to turn up or over, to plough, etc., Hor. S. 1, 1, 28:

ferro terram,

Verg. G. 1, 147:

glaebas (aratra),

Ov. M. 1, 425; 5, 477:

solum bidentibus,

Col. 4, 5:

agros bove,

Prop. 3, 7, 43 (4, 6, 43):

collem,

Col. 3, 13, 8:

freta lacertis (in rowing),

Verg. A. 5, 141:

ex illā pecuniā magnam partem ad se vortit,

Cic. Div. in Caecil. 17, 57.—Mid.: vertier ad lapidem, to turn or incline one's self towards, Lucr. 5, 1199:

congressi... ad caedem vertuntur,

Liv. 1, 7, 2; so,

versi in fugam hostes,

Tac. H. 2, 26; cf.:

Philippis versa acies retro,

Hor. C. 3, 4, 26:

sinit hic violentis omnia verti Turbinibus,

to whirl themselves about, Lucr. 5, 503:

magnus caeli si vortitur orbis,

id. 5, 510:

vertitur interea caelum,

revolves, Verg. A. 2, 250:

squamarum serie a caudā ad caput versā,

reaching, Plin. 28, 8, 30, § 119.—

Trop.

In gen., to turn:

ne ea, quae reipublicae causa egerit, in suam contumeliam vertat,

Caes. B. C. 1, 8:

in suam rem litem vertendo,

Liv. 3, 72, 2:

usum ejus (olei) ad luxuriam vertere Graeci,

Plin. 15, 4, 5, § 19; cf.:

aliquid in rem vertere,

turn to account, make profitable, Dig. 15, 3, 1 sqq.:

edocere, quo sese vertant sortes,

Enn. Trag. v. 64 Vahl.; Verg. A. 1, 671:

ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā,

Cic. Fam. 7, 6, 1:

idque omen in Macedonum metum verterunt Tyrii,

Curt. 4, 2, 13:

in religionem vertentes comitia biennic habita,

making a matter of religious scruple, Liv. 5, 14, 2:

aquarum insolita magnitudo in religionem versa,

id. 30, 38, 10; cf. id. 26, 11, 3:

id ipsum quod iter belli esset obstructum, in prodigium et omen imminentium cladium vertebatur,

Tac. H. 1, 86 fin.:

vertere in se Cotyi data,

to appropriate, id. A. 2, 64:

perii! quid agam? quo me vertam?

Ter. Hec. 4, 1, 1:

quo se verteret, non habebat,

Cic. Phil. 2, 29, 74; id. Div. 2, 72, 149:

Philippus totus in Persea versus,

inclined towards him, Liv. 40, 5, 9:

toti in impetum atque iram versi,

id. 25, 16, 19:

si bellum omne eo vertat,

id. 26, 12, 13:

di vortant bene, Quod agas,

cause to turn out well, prosper, Ter. Hec. 1, 2, 121; cf. infra, II. B.; so,

in melius somnia,

Tib. 3, 4, 95.—

In partic.

To turn, i. e. to change, aller, transform (syn. muto):

Juppiter In Amphitruonis vortit sese imaginem,

Plaut. Am. prol. 121:

in anginam ego nunc me velim vorti,

id. Most. 1. 3, 61:

omnes natura cibos in corpora viva Vertit,

Lucr. 2, 880: vertunt se fluvii frondes et pabula laeta In pecudes; vertunt pecudes [p. 1978] in corpora nostra Naturam, id. 2, 875 sq.; cf.:

cum terra in aquam se vertit,

Cic. N. D. 3, 12, 31:

verte omnis tete in facies,

Verg. A. 12, 891:

ego, quae memet in omnia verti,

id. ib. 7, 309:

tot sese vertit in ora,

id. ib. 7, 328:

inque deum de bove versus erat,

Ov. F. 5, 616:

Auster in Africum se vertit,

Caes. B. C. 3, 26 fin.; cf. Liv. 30, 24, 7:

semina malorum in contrarias partes se vertere,

Cic. Div. 2, 14, 33:

omnia versa et mutata in pejorem partem,

id. Rosc. Am. 36, 103:

cur nunc tua quisquam Vertere jussa potest,

Verg. A. 10, 35:

hic continentiam et moderationem in superbiam ac lasciviam vertit,

Curt. 6, 6, 1; cf.:

fortuna hoc militiae probrum vertit in gloriam,

id. 9, 10, 28:

versus civitatis status,

Tac. A. 1, 4:

versis ad prospera fatis,

Ov. H. 16, 89: solum, to change one's country, i. e. to emigrate or go into exile, Cic. Balb. 11, 28; Amm. 15, 3, 11 et saep.; v. solum. —With abl. (rare and poet.):

nullā tamen alite verti Dignatur,

Ov. M. 10, 157; cf.

muto.—Prov.: in fumum et cinerem vertere,

to turn into smoke, dissipate, Hor. Ep. 1, 15, 39.—Mid.:

omnia vertuntur: certe vertuntur amores,

Prop. 2, 8, 7 (9):

saevus apertam In rabiem coepit verti jocus,

Hor. Ep. 2, 1, 149.—

To exchange, interchange: nos divitem istum meminimus adque iste pauperes nos;

vorterunt sese memoriae,

Plaut. Truc. 2, 1, 11; cf.:

vorsis gladiis depugnarier,

id. Cas. 2, 5, 36.—

Of literary productions, to turn into another language, to translate (syn.:

transfero, interpretor, reddo): Philemo scripsit, Plautus vortit barbare,

Plaut. Trin. prol. 19:

si sic verterem Platonem, ut verteruntnostri poëtae fabulas,

Cic. Fin. 1, 3, 7:

verti etiam multa de Graecis,

id. Tusc. 2, 11, 26:

annales Acilianos ex Graeco in Latinum sermonem vertit,

Liv. 25, 39, 12.—

To ply:

stimulos sub pectore vertit Apollo,

i. e. stimulates the fury, Verg. A. 6, 101.—

In partic., like our to turn upside down, i. e. to overturn, overthrow, subvert, destroy (= everto):

Callicratidas cum multa fecisset egregie, vertit ad extremum omnia,

Cic. Off. 1, 24, 84:

agerent, verterent cuncta,

Tac. H. 1, 2; id. A. 2, 42; 3, 36:

Cycnum Vi multā,

Ov. M. 12, 139:

fluxas Phrygiae res fundo,

Verg. A. 10, 88; 1, 20; 2, 652:

vertere ab imo moenia Trojae,

id. ib. 5, 810:

Ilion fatalis incestusque judex... vertit in pulverem,

Hor. C. 3, 3, 20:

proceras fraxinos,

id. ib. 3, 25, 16:

ab imo regna,

Sen. Hippol. 562:

Penates,

id. Troad. 91:

puppem,

Luc. 3, 650:

fortunas,

Amm. 28, 3, 1.—

Mid., from the idea of turning round in a place, to be engaged in, to be in a place or condition; also to turn, rest, or depend upon a thing:

jam homo in mercaturā vortitur,

Plaut. Most. 3, 1, 109:

res in periculo vortitur,

id. Merc. 1, 2, 12; Phaedr. 2, 8, 19; so,

res vertitur in majore discrimine,

Liv. 6, 36, 7:

ipse catervis Vertitur in mediis,

Verg. A. 11, 683:

omnia in unius potestate ac moderatione vertentur,

Cic. Verr. 1, 7, 20; so,

spes civitatis in dictatore,

Liv. 4, 31, 4:

totum id in voluntate Philippi,

id. 37, 7, 8:

causa in jure,

Cic. Brut. 39, 145:

hic victoria,

Verg. A. 10, 529:

cum circa hanc consultationem disceptatio omnis verteretur,

Liv. 36, 7, 1:

puncto saepe temporis maximarum rerum momenta verti,

id. 3, 27, 7.— Impers.:

vertebatur, utrum manerent in Achaico concilio Lacedaemonii, an, etc.,

Liv. 39, 48, 3.—

To ascribe, refer:

quae fuerunt populis magis exitio quam fames morbique, quaeque alia in deum iras velut ultima malorum vertunt,

Liv. 4, 9, 3 Weissenb. ad loc.:

cum omnium secundorum adversorumque in deos verterent,

id. 28, 11, 1.—

= considero; exercitum majorum more vortere, Sall. ap. Serv. ad Verg. A. 5, 408 dub. (Sall. H. inc. 51 Dietsch ad loc.).

Neutr., to turn one's self, direct one's way, to turn about, to turn.

Lit.:

depulsi aemulatione alio vertunt,

Tac. A. 1, 18:

eoque audaciae provectum ut verteret, etc.,

id. ib. 4, 10:

utinam mea vocula dominae vertat in auriculas!

Prop. 1, 16, 28:

versuros extemplo in fugam omnes ratus,

Liv. 38, 26, 8 (but in Lucr. 5, 617 the correct read. is cancri se ut vortat).—

Trop., to turn, change, etc.:

jam verterat fortuna,

Liv. 5, 49, 5:

libertatem aliorum in suam vertisse servitutem conquerebantur,

id. 2, 3, 3:

totae solidam in glaciem vertere lacunae,

Verg. G. 3, 365: verterat pernicies in accusatorem, Tac. A. 11, 37:

quod si esset factum, detrimentum in bonum verteret,

Caes. B. C. 3, 73 fin.:

ea ludificatio veri in verum vertit,

Liv. 26, 6, 16: talia incepta, ni in consultorem vertissent, reipublicae pestem factura, against, Sall. H. inc. 89 Dietsch:

neque inmerito suum ipsorum exemplum in eos versurum,

Liv. 7, 38, 6:

si malus est, male res vortunt, quas agit,

turn out badly, Plaut. Pers. 4, 1, 5; so,

quae res tibi vertat male,

Ter. Ad. 2, 1, 37:

quod bene vertat, castra Albanos Romanis castris jungere jubet (= cum bonis omnibus),

Liv. 1, 28, 1; 3, 62, 5; 3, 35, 8:

quod bene verteret,

Curt. 5, 4, 12; 7, 11, 14:

hos illi (quod nec vertat bene), mittimus haedos,

Verg. E. 9, 6.—

Annus, mensis vertens, the course or space of a year, of a month:

anno vertente sine controversiā (petisses),

Cic. Quint. 12, 40; so,

anno vertente,

id. N. D. 2, 20, 53; Nep. Ages. 4, 4; cf.:

apparuisse numen deorum intra finem anni vertentis,

Cic. Phil. 13, 10, 22:

tu si hanc emeris, Numquam hercle hunc mensem vortentem, credo, servibit tibi,

Plaut. Pers. 4, 4, 76; Macr. S. 1, 14.—

Pregn.: annus vertens, the great year or cycle of the celestial bodies (a space of 15,000 solar years), Cic. Rep. 6, 22, 24.—Hence, ver-sus ( vors-), or (much less freq.) ver-sum ( vors-), adv., turned in the direction of, towards a thing; usu. after the name of a place to which motion is directed (orig. a part., turned towards, facing, etc., and so always in Livy; cf. Liv. 1, 18, 6 Weissenb. ad loc.; 1, 41, 4; 9, 2, 15).

Form versus (vors-).

After ad and acc.:

T. Labienum ad Oceanum versus... proficisci jubet,

Caes. B. G. 6, 33: ad Alpes versus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2:

ad Cercinam insulam versus, Auct. B. Afr. 8, 3: ad Cordubam versus, Auct. B. Hisp. 11: modo ad Urbem, modo in Galliam versus,

Sall. C. 56, 4. —

After in and acc.:

in agrum versus,

Varr. R. R. 3, 5, 10:

in forum versus,

Cic. Lael. 25, 96:

in Arvernos versus,

Caes. B. G. 7, 8: si in urbem versus venturi erunt, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78 (82), 3.—

After acc. alone (class. only with names of towns and small islands):

verti me a Minturnis Arpinum versus,

Cic. Att. 16, 10, 1:

Brundisium versus,

id. Fam. 11, 27, 3:

Ambraciam versus,

Caes. B. C. 3, 36:

Massiliam versus,

id. ib. 2, 3:

Narbonem versus,

id. B. G. 7, 7.—

After other advv.:

deorsum versus,

Cato, R. R. 156, 4:

sursum versus,

Cic. Or. 39, 135:

dimittit quoquo versus legationes,

Caes. B. G. 7, 4:

ut quaedam vocabula utroque versus dicantur,

Gell. 5, 12, 10; cf. the adverbs deorsum, sursum, etc.—

Form versum (vors-).

After ad and acc.:

animadvertit fugam ad se versum fieri,

Sall. J. 58, 4.—

After other advv.:

cunas rursum vorsum trahere,

Plaut. Am. 5, 1, 60 (63):

lumbis deorsum versum pressis,

Varr. R. R. 2, 7, 5:

vineam sursum vorsum semper ducito,

Cato, R. R. 33, 1:

cum undique versum circumfluat,

Gell. 12, 13, 20:

utroque vorsum rectum est ingenium meum,

Plaut. Capt. 2, 3, 8.

, but no ancient authority can be safely cited for this use. The true readings are:

in Italiam versus,

Cic. Fam. 4, 12, 1:

adversus aedem,

Liv. 8, 20, 8:

in forum versus,

Plin. 10, 43, 60, § 121; and perh. in oppidum, Auct. B. Hisp. 21.